الگوی پیش‌بینی خود‌ناتوان ‌سازی دانشجویان دانشگاه بجنورد: نقش مؤلفه‌های سازگار و ناسازگار کمال‌گرایی

مقدمه: خود‌ناتوان‌ سازی، هر عمل یا انتخاب تنظیم عملکردی است که فرصت بیرونی ­سازی شکست و درونی­ سازی موفقیت را افزایش می­‌دهد. هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی نقش کمال­گرایی و ابعاد مختلف آن در پیش‌­بینی خود‌ناتوان‌ سازی دانشجویان دانشگاه بجنورد بود. روش: نوع پژوهش توصیفی مقطعی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان کارشناسی دانشگاه بجنورد در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲ بود. از ۲۰۰ نفر به شیوه خوشه‌ای چند مرحله‌ای نمونه‌گیری به عمل آمد و هر یک از آن­ها به مقیاس کمال‌گرایی هیل و همکاران (۲۰۰۴) و مقیاس خود‌ناتوان‌ سازی جونز و رودوالت (۱۹۸۲) پاسخ دادند. داده‌­ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از نسخه ۱۸ نرم­افزار SPSS برای تحلیل داده­‌ها استفاده شد. یافته‌­ها: بین هر یک از ابعاد هشت­‌گانه کمال­گرایی با خود‌ناتوان ‌سازی رابطه مثبت و مستقیم معنی‌­داری وجود دارد (۰/۰۵کمال­‌گرایی بر استفاده از راهبردهای خودناتوان ساز افزوده می­‌شود. هیچ‌ یک از ابعاد کمال­‌گرایی در الگوی پیش‌­بینی خود‌ناتوان‌ سازی از رگرسیون خارج نشدند و در مدل نهایی ۰/۳۲ از واریانس خود‌ناتوان ‌سازی را پیش‌­بینی کردند (۰/۰۵کمال­‌گرایی سازه‌­ای چند بعدی است که می­‌تواند خود‌ناتوان ‌سازی دانشجویان را متأثر سازد. از این رو، لازم است مداخلاتی به منظور مدیریت منظم مؤلفه‌های کمالگرایی دانشجویان طرح‌ریزی گردد.

کلیدواژه ها:

Self-handicapping ، Perfectionism ، University students ، خود‌ناتوان ‌سازی ، کمال­‌گرایی ، دانشجویان دانشگاه