بررسی نقش شفقت به خود و نشخوار ذهنی در پیش‌بینی افسردگی مزمن

مقدمه: افسردگی، اختلالی شایع است که با حالات هیجانی منفی همراه است. در سال‌های اخیر، تأکید عمده روی شناسایی عوامل خطر و مکانیسم‌های درگیر در تفاوت‌های فردی آسیب‌پذیری به افسردگی بوده است. هدف: هدف این پژوهش، بررسی نقش شفقت به خود و نشخوار ذهنی در پیش‌بینی افسردگی مزمن است. روش‌: این مطالعه از نوع توصیفی‌–تحلیلی و مقطعی‌ بوده و جامعه پژوهش، افراد بالای ۱۵ سال، با تشخیص افسردگی مزمن بودند که به کلینیک روان‌پزشکی بیمارستان فارابی کرمانشاه در سال‌های ۹۷‌- ۱۳۹۶، مراجعه کردند. نمونه‌گیری به صورت در دسترس بود. در مجموع ۳۶۰ نفر مورد ارزیابی قرار گرفتند که از این تعداد، ۳۰۰ نفر وارد پژوهش شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های افسردگی بک (۱۹۶۱)، شفقت بر خود نف (۲۰۰۳) و نشخوار ذهنی نولن- هوکسما و مارو (۱۹۹۳) و آزمون‌های کولموگروف-اسمیرونوف، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام ‌به ‌گام و نرم‌افزار ۲۱SPSS،‌ تحلیل و بررسی شدند. یافته‌ها: بین شفقت به خود (۰/۴۹۰-) و خرده مقیاس‌های مهربانی با خود (۰/۴۸۲-)، اشتراکات انسانی (۰/۷۹۰-) و ذهن آگاهی (۰/۴۵۷-) با افسردگی مزمن رابطه‌ی منفی و معناداری، بین خرده مقیاس‌های قضاوت در مورد خود (۰/۵۱۱)، انزوا (۰/۵۴۲) و همانندسازی (۰/۵۵۰) با افسردگی مزمن رابطه‌ی مثبت و معناداری وجود دارد. بین نشخوار فکری (۰/۲۹۹) و خرده مقیاس‌های پاسخ‌های نشخواری (۰/۲۷۷) و پاسخ‌های منحرف‌کننده حواس (۰/۳۱۵) با افسردگی مزمن رابطه‌ی مثبت و معناداری وجود دارد. نتیجه‌گیری: شفقت به خود و نشخوار فکری از جمله پیش‌بینی کننده‌های افسردگی مزمن می‌باشند. در نتیجه با افزایش شفقت به خود و کاهش نشخوار فکری می‌توان افسردگی مزمن را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

Self-compassion ، Rumination ، Chronic depression ، شفقت به خود ، نشخوار فکری ، افسردگی مزمن