مدل یابی روابط میان پنج عامل بزرگ شخصیت و تاب‌آوری، با در نظر گرفتن عزت نفس به عنوان متغیر میانجی

مقدمه:تاب‌آوری فرایندی پویا است که باعث می­‌شود افراد با مسائل تنیدگی‎زای زندگی به‌ طور کارآمدی کنار بیایند. هدف:آزمون مدل نظری رابطه میان پنج عامل بزرگ شخصیت و تاب‌آوری با میانجی­گری عزت‌ نفس، هدف مطالعه حاضر بود. روش: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه مردان و زنان ۱۸ سال به بالای منطقه ۶ شهر تهران در سال ۱۳۹۷ بود. نمونه پژوهش شامل ۲۵۲ شهروند در دامنه سنی ۱۸ تا ۶۴ سال بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. از این تعداد، ۱۵۴ نفر مرد و ۹۸ نفر زن بودند. ابزارهای پژوهش شامل سیاهه تاب‌آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، مقیاس عزت نفس روزنبرگ (۱۹۶۵) و فرم کوتاه سیاهه شخصیتی نئو (۱۹۸۵) بود. داده‌های پژوهش با استفاده از روش‌ همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر، تجزیه ‌و تحلیل شدند. یافته­‌ها: نتایج حاصل از روش تحلیل مسیر نشان داد که عزت نفس فقط در رابطه روان ­رنجورخویی، برون­گرایی و خوشایندی با تاب‌آوری نقش واسطه‌ای دارد. به‌ بیان دقیق‌تر، خوشایندی فقط تأثیر غیر مستقیم (P<۰/۰۰۱)، وظیفه‌شناسی فقط تأثیر مستقیم (P<۰/۰۵)، روان ­رنجورخویی و برون­گرایی تأثیر مستقیم و غیرمستقیم (P<۰/۰۰۱)، و گشودگی به تجربه نیز هیچ‌گونه تأثیر معناداری بر تاب‌آوری نداشت (P>۰/۱۵). نتیجه­‌گیری: براساس نتایج حاصل از پژوهش، توجه به متغیرهایی چون روان­ رنجورخویی، برون­گرایی، خوشایندی، وظیفه‌شناسی و عزت ‌نفس به‌ عنوان عوامل مؤثر بر تاب‌آوری و همچنین توجه به عزت نفس به‌عنوان میانجی رابطه روان­ رنجورخویی، برون­گرایی و خوشایندی با تاب‌آوری، می­‌تواند به درک بیشتر رابطه میان متغیرهای مذکور بینجامد.

کلیدواژه ها:

Big five Personality ، Resilience ، Self-esteem ، پنج عامل بزرگ شخصیت ، تاب‌آوری ، عزت نفس