اثر‌بخشی مداخله روانی – آموزشی بر بهبود آسیب ایگو، بازنمایی‌های انسانی و شاخص‌های ویژه آزمون رورشاخ در بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی

مقدمه: اختلال دوقطبی، یکی از ناتوان کننده ترین اختلالات در سراسر دنیاست. با توجه به سیر طولانی و تمایل به عود این بیماری مداخلات روان‌شناختی موثر اهمیت پیدا می کند. هدف: مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله روانی- آموزشی بر بهبود آسیب ایگو، بازنمایی‌های انسانی و شاخص‌های ویژه در بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی انجام شد. روش کار: در این مطالعه شبه آزمایشی دو گروهی (گروه آزمایش و کنترل)، با سنجش در پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری، ۳۰ بیمار دوقطبی از میان بیماران مبتلا به اختلال دو‌قطبی زن و مرد که در زمان حال یا گذشته در بخش اعصاب و روان بیمارستان کوثر شهرستان سمنان بستری بودند، به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی (۱۵= n) و گروه کنترل (۱۵= n) گماشته شدند. بهبود آسیب ایگو، بازنمایی خوب انسانی، بازنمایی ضعیف انسانی و شاخص‌های ویژه در هر پنج مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و ۳ مرحله پیگیری توسط آزمون رورشاخ سنجیده شد. سپس داده‌ها با استفاده از روش تحلیل اندازه‌گیری‌های مکرر تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد مداخله ی روانی- آموزشی گروهی بارسلونا در بهبود آسیب ایگو، روابط ابژه و پردازش فکر، در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی موثر است. به علاوه در کاهش میزان اثربخشی این روش مداخله‌ای، عامل زمان اثر نداشته است (۰/۰۵>P). نتیجه‌گیری: مداخله‌ی روانی- آموزشی گروهی بارسلونا باعث بهبود آسیب ایگو، روابط ابژه و پردازش فکر، در بیماران دوقطبی می‌شود.

کلیدواژه ها:

Psycho-educational intervention ، Ego imparement ، Good human representation ، Poor human representation ، Special indicators ، Bipolar disorder ، مداخله روانی- آموزشی ، آسیب ایگو ، بازنمایی انسانی خوب ، بازنمایی انسانی ضعیف ، شاخص‌های ویژه ، اختلال دوقطبی