مطالعۀ جبهه های سطحی در دریای عمان

در مطالعۀ حاضر، از مدل MITgcm برای مدل‌سازی جبهۀ سطحی دریای عمان استفاده شده است. منطقۀ موردمطالعه شامل قسمتی از تنگه هرمز و دریای عمان (27/3- 22/5 درجۀ شمالی و 61/7-56/2درجۀ شرقی) است. داده‌های اولیه (دما، شوری، باد، شار گرمای خالص، تبخیر و بارش) به مدل معرفی شدند. مدل برای 15 سال اجرا شده تا به پایداری برسد. مقایسۀ خروجی‌های مدل و داده‌های اندازه‌گیری (شامل داده‌های اندازه‌گیری و ماهواره)  توافق خوبی را نشان می‌دهد. نتایج مدل نشان‌دهندۀ وجود جبهۀ رأس‌الحد در سواحل جنوبی دریای عمان است که پهنا و گستردگی آن به‌صورت مکانی و زمانی تغییر کرده و در زمستان به علت شدت وزش بادهای شمال غربی، پهن‌تر و گسترده‌تر و در تابستان و پاییز گستردگی کمتری دارد. وجود سیکلون ها با شعاع بیشتر در زمستان و بهار در سطح دریای عمان مشخص است. در تابستان و پاییز با افزایش ناپایداری وجود آنتی‌سیکلون‌ها در سطح دیده می‌شود که با نتایج مدل‌سازی و مشاهدات قبلی در توافق است. چگالی در مرکز این سیکلون‌ها به  1026 کیلوگرم بر متر مکعب می‌رسد. بیشینه اختلاف چگالی بین شمال و جنوب دریای عمان در زمستان  (  1کیلوگرم بر متر مکعب) و کمینۀ اختلاف چگالی در پاییز ( 0/5 کیلو گرم بر متر مکعب) محاسبه شد. افزایش گرادیان چگالی افقی در طول جبهه به افزایش سرعت قائم و ایجاد ناپایداری باروکلینیکی منجر می‌شود. عمق جبهه در زمستان بیشینه m80، در بهار کمینه m55 و در تابستان و پاییز m60  است. فرکانس شناوری در زمستان 1- 0/0007s، در بهار 1 0/023sو در تابستان و پاییز 1-0/022s و نسبت بیشترین طول‌موج رشد یافته به شعاع تغییر شکل راسبی در زمستان 1/5، در بهار 0/65 و در تابستان و پاییز 0/61محاسبه گردید مقدار محاسبه‌شده در زمستان به مقدار تجربی نزدیک‌تر است.

کلیدواژه ها:

MITgcm ، دریای عمان ، جبهه ، رأس الحد ، سیکلون ، ناپایداری باروکلینیکی ، شعاع تغییر شکل راسبی