تأثیر آموزش مثبت‌نگری بر تاب‌آوری و افسردگی گروهی از سالمندان تهرانی مقیم آسایشگاه

هدف از انجام پژوهش، تعیین تأثیر آموزش مثبت­نگری بر تاب­آوری و افسردگی زنان سالمند مقیم آسایشگاه بود. روش پژوهش آزمایشی و از نوع پیش­آزمون ـ پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش، تمام زنان سالمند مقیم آسایشگاه در شهر تهران بود. 30 نفر از سالمندان زن ساکن آسایشگاه به روش نمونه­گیریِ در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به­طور تصادفی جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده­ها، دو پرسش­نامۀ استاندارد تاب­آوری کانر و دیویدسون و افسردگی بک بود. از پروتکل آموزشی و راهنمای مثبت­نگری گروهی برای آموزش استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد مثبت­نگری و تفکرات مثبت سبب کاهش میزان افسردگی و افزایش تاب­آوری در زنان سالمند مقیم آسایشگاه می­شود. از این رو، در مداخلات در نظر گرفته­شده برای این زنان سالمند، می­توان از روان­شناسی مثبت­نگر بهره برد.

کلیدواژه ها:

مثبت‌نگری ، تاب‌آوری ، افسردگی ، زنان سالمند مقیم آسایشگاه