راهبرد دفاعی جمهوری اسلامی ایران نسبت به نفوذ قدرت های بزرگ در منطقه

اگر سیاست دفاعی را خط مشی های کلان هر نظام سیاسی تلقی نماییم، در راستای آن می توان ساختارهای دفاعی را عینیت هایی دانست که از یکسو تحت تاثیر سیاست دفاعی قرار می گیرد و از سوی دیگر سیاست دفاعی هر کشور را تحت تاثیر قرار می دهد. اما در یک فرایند کلی می توان تصمیمات دفاعی و رفتار دفاعی هر کشور را در راستای پارامترهای یاد شده مورد ارزیابی قرار دارد زیرا متناسب با اهداف و برنامه های دفاعی هر کشور، ساختارهای دفاعی داخلی (با توجه به نقش و کارکردی که در سیستم امنیت و دفاع ملی عهده دار می باشند)، برنامه ها و فعالیتهای نظامی یک کشور را در چارچوب نیروهای نظامی و ساختارهای دیگر نظام سیاسی هماهنگ می نمایند. هر نوع وضعیت دفاعی مطمئن با هزینه ای قابل قبول، از ضروریات هر کشور مستقلی است که به آزادی عمل امید بسته باشد. هیچ برنامه ی ملی، خارجی و داخلی، در جهان سراسر رقیب امروز، بدون برخورداری از یک سپر دفاعی معتبر برای مدت طولانی پایدار نخواهد بود. اتخاد تدابیر دفاعی ملی به نوبه خود وابسته به یک راهبرد دفاعی مناسب است که تدوین آن به منظور تعیین اهداف مورد نظر در برنامه های آینده کشورها و راه های تأمین آن به منظور خنثی سازی یا کاهش تهدیدات و یا چگونگی مقابله با آن تهدیدات در برابر دشمنان در رأس اولویت برنامه های مهم و راهبردی دولت قرار دارد. زیرا در جهان امروز که آمریکا با اقتصاد برتر و قدرت نظامی فوق العاده پیشرفته درصدر آن قرار دارد، هیچگونه حد و مرزی را برای اهداف نظم نوین جهانی و نظام تک قطبی خود متصور نیست، امنیت ملی و منافع ملی کشورهایی که مخالف این روند هستند، بالاخص ایران پیوسته در حال تهدید میباشد.

کلیدواژه ها:

راهبرد ، دفاع ، جمهوری اسلامی ایران ، نفوذ ، منطقه خلیج فارس.