بررسی بهبود و عملکرد شهرهای جدید

در دوره های مختلف تاریخی، در اقصی نقاط دنیا شهرهایی با »اهداف مختلف« احداث شدهاند که آنها را میتوان شهرهای جدید نامید. در این زمینه فلاسفه یونان طی سالها، وضعیت زندگی انسان را نقد و بررسی کرده و شهرهای آرمانی خود را پیشنهاد کرده اند. ارسطو و افلاطون درباره شهرهای جدید از خود اتکایی و اندازه بهینه جمعیت سخن گفته اند. در دوره رنسانس، طراحی شهرهای جدید تخیلی شواهدی از ذکاوت و توانایی بشر محسوب میشد. احداث شهرهای جدید، عمده ترین سیاستی است که برخی از دستگاه های اجرایی به منظور دستیابی به هدف هایی، همچون: مهار رشد شهرهای بزرگ، مقابله با مسایل رشد شهرنشینی در آینده و از بین بردن آثار فزاینده تمرکز امور، آن را در راس تصمیم گیری های خود قرار داده اند. هدف از ایجاد شهرهای جدید در ایران را می توان در قالب دو هدف؛ یعنی تمرکز زدایی از شهرهای بزرگ و تمرکزگزینی جمعیت در مناطق توسعه نیافته دانست. آمارهای جمعیتی، اقتصادی و کالبدی بس یاری از شهرهای جدید اطراف مادرشهر تهران کرج در سال های اخیر نشان از موفقیت ناچیزشهرهای جدید دارد که تا حدودی باعث تجدید مشکلات مادرشهرها نیز شده اند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی بهبود و عملکرد شهرهای جدید با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. می توان گفت شهرهای جدید اجتماعی خوداتکا هستند، با جمعیت و مساحت مشخص، فاصله ای معین از مادرشهر، برنامه ریزی از پیش تعین شده، اهداف معین و هچنین برخوردار از تمام تسهیلات لازم برای یک محیط مستقل. معمولا شهرهای جدید برای تمرکز زدایی کالبدی، اقتصادی و اجتماعی در ناحیه شهری شهرهای بزرگ طراحی میشوند تا با وجود جاذبه نزدیکی شهرهای بزرگ جمعیت تشویق به خروج از مادر شهر شوند تا امکان اسکان به همراه اجرای برنامه­های توسعه اقتصادی- اجتماعی فراهم آید.

کلیدواژه ها:

شهرهای جدید ، جمعیت پذیری