رضا کرمی محمدی - استادیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی ت
مهدی طرفه نژاد - همکار تحقیقاتی

مقدمه: براساس ضوابط جاری برای طراحی لرزه ای ساختمان ها و یا ارزیابی و مقاوم سازی سازه های موجود معیار طراحی و پذیرش یک گزینه طراحیعمدتا مبتنی بر کنترل جابجایی ها می باشد به همین دلیل محققین مختلف تلاش کرده اند تا روشهای ساده ای برای تخمین نیاز جابجایی غیرارتجاعی سازه ها در زمین لرزه های قوی که سازه در آنها رفتار غیرخطی دارند ارائه کنند. از سوی دیگر روشهای طراحی لرزه ای فعلی براساس تعریف زلزله طرح با احتمال وقوع مشخص در بازه زمانی مورد نظر تدوین گردیده اند یکی از نکات اصلی در اینروشها این است که طبیعت ا حتمالاتی وقوع زلزله ها بصورت ضمنی در تعریف طیفهای طراحی مورد توجه قرار گرفته است. در سالهای اخیر تحقیقات زیادی برتعریف احتمالاتی عملکرد سازه متمرکز گردیده است تا به این ترتیب تاثیر همه فرایندهای احتمالاتی در زلزله ورودی و پاسخ سازه در طراحی لحاظ گردد.