سید مهدی حسینی - کارشناس ارشد علوم سیاسی و پژوهشگر مرکز ملی مطالعات امنیت پایدار

نویسنده در این مقاله تلاش و همت خود را بر این مصروف داشته است اثبات کند که انگاره های اموزشی دانشگاه ها تحت تأثیر پیش انگاره های نوعاً فرهنگی زیست بوم تمدنی علم مورد اموزش قرار دارد و به همین تناسب اشاره کند که پیشانگاره ها نیز منتج از فراپیش انگارۀ اندیشگی آن حوزۀ تمدنی می باشد، و مالا به این نتیجه برسد که: قبل از هر آموزشی که مبنای رفتار دانشجویان مراکز علمی - به طور عموم - و دانشجویان افسری دانشگاه افسري و تربيت پاسداري امام حسین(ع) به گونة خاصّ قرار گیرد، می باید برای آن نظام آموزشی، علومی بومی تولید گردد که نتایج آن موجب منفعت برای انسان، سازمان و تمدّن مطلوب و متناظر به آن نظام فکری و اندیشه ای باشد. زیرا هیچ فرهنگ و تمدنی بدون بسط و گسترش معرفت مناسب با خود پدید نمی آید و «علم وارداتی، علم به معنای حقیقی كلمه نيست؛ علم درون زا است كه اقتدار مي بخشد». کما اینکه علم سکولار غربی المولد، متناسب زیست بوم جغرافیایی فرهگ و تمدن سکولار می باشد و متناسب زیست بوم فرهنگ و تمدن اسلامی نیست. و بالتبع، ثمره و میوة علم سکولار، مجاهد فی سبیل الله و پاسداران انقلاب اسلامی نخواهد بود. بنابر آنچه اشاره شد تحوّل در نظامات آموزشی و علمی دانشگاه افسری و تربیت پاسداری امام حسین(ع) - به عنوان قطب تربیت انسان مجاهد فی سبیل الله در تمدن ایرانی و اسلامی – نیاز مند چشم انداز و محوريّت و مرجعيّت می باشد، که نویسنده با استفاده از منابع اسلامی و نقل از قرآن، معصومين (ع) و رهبران دینی، محوریّت و مرجعيّت این تحول را اقتدار علمي معرفی نموده است و هیچ گزینه ای را در اندازه و تراز اقتدار علمی نمی داند

علم، اقتدار علمی ، آموزه های اسلام