تاثیر حجم‌های مختلف تمرین مقاومتی بر پاسخ اینترلوکین-۶ پلاسما دختران فعال

هدف: هدف از انجام این مطالعه تاثیر فعالیت ورزشی حاد مقاومتی با حجم­های کم و زیاد بر پاسخ اینترلوکین-6 پلاسما دختران بود. روش شناسی: 10 نفر دختر فعال (میانگین سن: 27/1± 50/25 سال؛ قد: 58/3 ± 10/164 سانتیمتر؛ وزن: 80/9 ± 80/63 کیلوگرم) و بدون سابقه فعالیت مقاومتی در یک سال گذشته به صورت متقاطع و با یک هفته فاصله دو جلسه فعالیت مقاومتی انجام دادند. آزمودنی ها دو جلسه فعالیت مقاومتی با حجم ها متفاوت (تک ست و سه ست) و شدت (RM10) و فاصله بین ست مشابه (2 دقیقه) با یک هفته فاصله بین جلسات فعالیت انجام دادند. فعالیت مقاوتی شامل 6 فعالیت به صورت کل بدن بود. تمام تکرار ها تا واماندگی انجام شد. آزمودنی ها 2 ساعت پیش از انجام فعالیت ورزشی و پس از 8 ساعت ناشتا صبحانه­ای که دارای مقدار کالری کافی بود خوردند. جمع­آوری نمونه های خونی قبل، بلافاصله بعد و 24 ساعت پس از فعالیت ورزشی انجام شد. تجزیه و تحلیل نمونه­های خونی با روش الایزا انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که سطوح IL-6 پلاسما در قبل و بلافاصله بعد و هم چنین 24 ساعت پس از فعالیت ورزشی تفاوت معنی داری نداشت (05/0p <). همچنین سطوح IL-6 پلاسما در حجم­های مختلف فعالیت ورزشی مقاومتی نیز تفاوت معنی داری نداشت (05/0p <). نتیجه گیری: این نتایج نشان داد که فعالیت ورزشی مقاومتی با شدت متوسط بر پاسخ IL-6 پلاسما در حجم­های مختلف اثری روی IL-6 پلاسما در زنان فعال ندارد.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، حجم تمرین ، اینترلوکین-6 ، التهاب