سیدمجتبی عقیلی - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای میزان تأثیر شیوه های واقعیت درمانی گروهی و گروه درمانی ذهن آگاهیبر کاهش نشانگان افسردگی دانشجویان بود. روش: جامعه پژوهش حاضر شامل دانشجویان دختر دانشگاه پیام نورشهرستان گنبد بود که در سال تحصیلی 93-1392 به تحصیل اشتغال داشتند. در این پژوهش از میان تقریبا 2500دانشجوی دختر به روش نمونه گیری تصادفی ساده 300 نفر انتخاب شدندو آزمودن افسردگی بک (BDI) بر روی آنهااجرا شد و سپس از بین این دانشجویان 45 نفر را که دارای بهترین شرایط ورود به پژوهش بودند به گونه تصادفی در2 گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. به این منظور، تعداد 45 نفر از دانشجویان دختر پس از ارزیابی بهوسیله ابزار پژوهش (آزمون افسردگی بک)، در 2 گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند و سپس مداخله رویگروه های آزمایش به مدت 8 جلسه اجرا شد. گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد و در فهرست انتظار قرارگرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله های واقعیت درمانی و ذهن آگاهی هر دو در کاهش نشانگان افسردگی کارآمدند، اما از این لحاظ تفاوتی با یکدیگر ندارند. نتیجه گیری: مداخله های آموزشی مبتنی بر واقعیت درمانی و ذهنآگاهی می تواند به عنوان یکی از روش های مداخله در زمینه کاهش نشانگان افسردگی مورد استفاده قرار بگیرد.

واقعیت درمانی گروهی، گروه درمانی ذهن آگاهی، نشانگان افسردگی، دانشجویان