ماریه عبدالقادری - دکترای تخصصی روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل
سیدموسی کافی ماسوله - استاد گروه روانشناسی، دانشگاه گیلان، گیلان
پرستو مرادی کلارده - کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه گیلان، گیلان
پریسا مرادی کلارده - دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل

پژوهش حاضر با هدف مقایسه نیمرخ روانی والدین کودکان مبتلا به اتیسم با والدین کودکان بهنجاربراساس پرسشنامه چند محوری میلون صورت گرفت. این تحقیق توصیفی از نوع علٌی - مقایسه ای بوده وجامعه آماری آن جامعه آماری این پژوهش کلیه والدین دانش آموزان زیر 18 ساله اتیسم و عادی شهرستانرشت می باشند. 50 نفر از والدین کودکان اتیسم مدارس استثنایی رشت به صورت در دسترس انتخابو با 50 نفر از والدین دانش آموزان غیر بالینی از نظر سن، جنس، سطح تحصیلات همگن شدند. ازپرسشنامه چند محوری میلون برای جمع آوری داده های تحقیق استفاده شد. از نرم افزار spss و آزمونمانوا نیز برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که والدین کودکان اتیسم در مقایسه با والدینکودکان کنترل بهنجار از میانگین نمرات بالاتری در کل الگوهای بالینی شخصیت، کل آسیب شدید، کلنشانگان شدید، PTSD و کل مقیاس میلون برخوردار بودند. در سایر اختلالات شخصیت بین دوگروهوالدین تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. بر اساس یافته های تحقیق والدین کودکان اتیسم از علایمبیشتر اختلالات شخصی رنج می برند.

نیمرخ روانشناختی، والدین کودکان اتیسم ، اختلالات شخصیت