سمیرا مسلمی قلعه ناظری - کارشناسی ارشد زبان انگلیسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پرند
سپیده بشیرگنبدی - دانشجوی دکترای مشاوره، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل

طلاق به عنوان یکی از اصلیترین عوامل از هم گسیختگی خانواده از اهمیت بسزایی برخوردار است. آسیب هایوارده به زوجین بر اثر این پدیده زیاد است. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش کنترل هیجان و دلسوزی بهخود در پیش بینی سلامت روان زنان متقاضی طلاق می باشد. در این پژوهش توصیفی-همبستگی در سال1399، تعداد 343 نفر از زنان متقاضی طلاق شهر تهران به روش نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخابشده و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه کنترل هیجان، مقیاس دلسوزی به خودو پرسشنامه سلامت روان بود. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده به کمک نرم افزار SPSS و بااستفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام صورت گرفت. طبق نتایجسلامت روان با کنترل نشخوار (r=0/67)، بازداری هیجان (r=0/74)، کنترل پرخاشگری (r=0/67)، کنترلخوش خیم (r=0/51)، کنترل هیجان (r=0/51) و دلسوزی به خود (P<0/05) رابطه مثبت معنی دار داشت(p<0/01). دو متغیر کنترل هیجان و دلسوزی به خود در مجموع 82% واریانس سلامت روان را تبیینکردند که 37% مربوط به کنترل هیجان و 45 % مربوط به دلسوزی به خود بود (P<0/05). در مجموعمی توان گفت کنترل هیجان و دلسوزی به خود می توانند سلامت روانی زنان متقاضی طلاق را پیش بینیکنند، بدین صورت که با افزایش کنترل هیجان و دلسوزی به خود بر سطح سلامت روانی زنان متقاضی طلاقافزوده می شود.

سلامت روان، کنترل هیجان، دلسوزی به خود، زنان، طلاق