تحلیلی راهبردی در راستای توسعه پایدار گردشگری سواحل مکران (مطالعه موردی: چابهار)

گردشگری یکی از اشکال اوقات فراغت است که تابع دو متغیر زمان و مکان است. با توجه به این دو متغیر شیوه های متفاوت و متنوعی از گذراندن اوقات فراغت و گردشگری به وجود می آید. از میان اشکال مختلف گردشگری، بیشتر نواحی جذب گردشگر در سواحل متمرکز شده اند و این به علت فضای منحصر به فردی است که سواحل و جزایر در جذب گردشگر دارند. سواحل استان سیستان و بلوچستان از جمله سواحل مکران از ویژگی های ویژه ای در زمینه گردشگری برخوردار می باشند که شناخت و برنامه ریزی گردشگری برای آن ها می تواند گام مهمی در راستای توسعه پایدار در این منطقه نهاده شود. توسعه پایدار گردشگری به عنوان رهنمونی برای مدیریت کلیه منابع قلمداد می شود به طریقی که بتوان نیازهای اقتصادی و اجتماعی را برآورده ساخت و همگنی فرهنگی و سیستم های حفاظت زندگی را همراه با افزایش عدالت و مساوات در توسعه، بهبود کیفیت زندگی جوامع و بوجود آوردن کیفیت برتر محیط زیست ایجاد کرد. در این مقاله با روش تحلیل رابردی به بررسی پتانسیل های گردشگری سواحل مکران پرداخته شد و فرصت های گردشگری در مولفه های اجتماعی، اقتصادی و طبیعی ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه پایدار ، سواحل مکران ، چابهار