علی رجبی - کارشناس مدیریت فرهنگی گرایش برنامه ریزی فرهنگی؛ دانشگاه جامع علمی کاربردی
حسین یاوری - مدرس میراث فرهنگی دانشگاه های سوره و الزهرا (س)

مردمان ساکن در فلات ایران از دیرباز کشاورزی را به عنوان اصلی ترین پیشه برای خود در نظر گرفته بودند و چالش اصلی آنها مشکلاتی همچون توزیع آب، کم آبی و خشک سالی بوده است. این محدودیت ها باعث شد تا آیین ها و رسوم منحصر به فردی در بخش های مختلف ایران به وجود بیاید که هدف اکثر آنها شکرگزاری از خالق آب و بزرگداشت مقام آب به عنوان ماده ای حیاتی و ارزشمند بوده است. آیین بیل گردانی یکی از رسوم کهن شهر نیم ور واقع در شهرستان محلات استان مرکزی، یکی از همین آیین هاست که در اصل یکی از آیین های نیایشی برای آناهیتا الهه آب در دین زرتشت بوده که با گذر زمان دچار دگردیسی فرهنگی شده و از آن آیین، نمایشی نمادین و ورزشی پهلوانی برجای مانده که هر ساله در اواخر ماه فروردین با حضور طیف های مختلفی از مردم بومی و غیربومی انجام می شود. در این پژوهش، آیین بیل گردانی به عنوان میراث ناملموس از منظر فرهنگی مورد بررسی قرار گرفته و ویژگی های آن بر اساس ویژگی ها و مشخصه ای هنر مشارکتی تعامل ی تحلیل و بررسی شده است. در این پژوهش اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی با رویکرد توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته و نتایج نشان می دهد ماهیت آیین بیل گردانی که باعث جذب گردشگران به این منطقه شده، ویژگی های هنر مشارکتی تعاملی را در خود جای داده است.

بیل گردانی، میراث فرهنگی ناملموس، هنر مشارکتی تعاملی، نیم ور