تعهدات ذی نفع درقراردادهای تجاری بین المللی مبتنی بر اعتبارات اسنادی

عهد عبارت از یک رابطه حقوقی است که به موجب آن، شخص یا اشخاص معین،به موجب عقد یا شبه عقد یا جرم یا شبه جرم و یا به حکم قانون، ملزم به دادن چیزی یا مکلف به انجام یا ترک عمل معینی به نفع شخص یا اشخاص معین می شوند و منظور از انتقال تعهد آن است که تعهد یک شخص به شخص یا اشخاص دیگر منتقل شود. اصل این است که تعهدات، قابل انتقال هستند. انتقال تعهد با تبدیل تعهد، متفاوت است؛ زیرا در تبدیل تعهد، تعهد سابق، از بین رفته و تعهدی جدید، جایگزین آن می شود و تضمینات تعهد سابق نیز ساقط می شود. اما در انتقال تعهد، تعهد با تمامی توابع آن انتقال می یابد و تضمینات آن نیز باقی می ماند. انتقال تعهد به طرق مختلفی انجام می گیرد که عبارتند از : توافق بین متعهد ابتدایی و متعهد جدید، توافق بین ذینفع تعهد و متعهد جدید، توافق بین متعهد ابتدایی و ذینفع تعهد به اجرای تعهد توسط ثالث، انتقال مافی الذمه متعهد به شخص دیگر توسط ذینفع تعهد؛ که در تمامی موارد فوق الذکر رضایت ذینفع تعهد نقش اساسی دارد. از این رو می توان گفت نقش ذینفع تعهد در انتقال تعهد و رضای او به تغییر متعهد لازم و ضروری است. برای اعلام رضایت ذینفع تعهد شکل خاصی وجود ندارد و با هر لفظ و نوشته از جانب ذینفع تعهد که نشان دهنده رضایت او به انتقال باشد، محقق می شود. لذا ممکن است به صورت صریح یا ضمنی اعلام شود. اسناد تجاری معرف تعهد به پرداخت مبلغ معینی به دارنده سند تجاری است. تعهداتی که در اسناد تجاری خاص، چک، سفته، برات منعکس است به تعهد برواتی تعبیر شده است، هدف اصلی تجار در استفاده از اسناد برواتی: جایگزینی پول، سرعت، امنیت و دقت در انتقال دین یا ضمیمه نمودن تضمیناتی به عنوان ضامن در قالب مسیولیت تضامنی می اشد. اختلاف نظر در مباحثی همچون: مشروعیت یا عدم مشروعیت مطالبه خسارت تاخیر در ایفای تعهدات برواتی؛ امکان ایفای پیش از موعد مقرر در سند تجاری؛ وجوه افتراق ایفا تعهد برواتی و مدنی، که نظام حقوقی ایفا این تعهدات را از قواعد عام وفای به عهد در قانون مدنی متمایز مینماید تماما در نوشتار حاضر مورد بررسی قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

تعهد ، تعهدات ذی نفع ، قراردادهای تجاری