مطالعه مسیولیت مدنی صغیر غیرممیز در نظام حقوقی ایران

یکی از گونه های محجورین در فقه و حقوق عرفی، صغار غیرممیز است. هدف این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی و با بهـره گیـری از منـابع دسـته اول پژوهشی نگاشته شده، ارزیابی چگونگی پیاده سازی نهاد مسیولیت مدنی درباره ایـن گونـه از محجـورین اسـت. مسـیولیت مـدنی بـه مفهـوم بازسـازی خسارات وارده از سوی مرتکب است. در زمینه مسیولیت مدنی این افراد نظریاتی وجود دارد. بر پایه قاعده فقهی لزوم جبران نشده بـاقی نمانـدن ضـررهای وارد، صغیر غیرممیز باید از عهده پرداخت خسارت برآید. قانون مسیولیت مدنی اما آشـکارا نظریـه تقصـیر را پذیرفتـه و سرپرسـتان صـغیر غیرممیـز را در صورت تقصیر در مواظبت و نگاهداری از او مسیول پرداخت خسارت دانسته است. الزام سرپرستان صـغیر غیرممیـز بـه جبـران خسـارت وارده از سـوی او یکی از مصادیق بارز نظریه مسیولیت مدنی ناشی از فعل غیر است. این پژوهش نتیجه میگیرد که اصل بر مسیولیت صغیر غیرممیز است و تنها در صـورت اثبات تقصیر در نگاهداری از سوی سرپرستان قراردادی یا قانونی صغار غیرممیز باید آنها را مسیول خسارات وارده دانست که از باب تسبیب است.

کلیدواژه ها:

صغیر غیرممیز ، مسیولیت مدنی ، سرپرستان قانونی و قراردادی ، خسارت ، تقصیر