جایگاه اشخاص ثالث در قرارداد داوری

درست است که نهاد داوری، یکی از طرق جایگزین حل وفصل اختلافات است، اما دادرسی در داوری با توجه به اصول حاکم بر آن، بسیار متفاوت از دادرسی قضایی در محاکم میباشد. یکی از اصول اساسی در رسیدگی داوری، اصل خصوصی بودن رسیدگی داوری است. داوری یک قرارداد بوده و در قراردادها اصل نسبی بودن، یکی از صفات بارز به شمار می آید. بدین توضیح که برابر اصل نسبی بودن، قرارداد و آثار آن تنها گریبانگیر طرفین قرارداد میباشد که همین مسیله نشان از عدم تاثیر این قرارداد بر حق ثالث دارد. اصل نسبی بودن قرارداد داوری باعث شده است که اشخاص ثالث در رسیدگیهای داوری، جایگاه و نقش کمرنگی داشته باشند. شخص ثالث برای آن که بتواند در رسیدگی داوری دخالت داشته باشد، بایستی ابتدا موافقت نامه و آیین دادوری را بپذیرد. شخص ثالث میتواند قبل از ختم دادرسی در مرحله بدوی یا در مرحله تجدیدنظر در صورتی که برای خود مستقلا حقی قایل باشد یا خود را ذینفع در محق شدن یکی از اصحاب دعوای اصلی بداند، دخالت کند. پس از صدور رای قطعی از دادگاه بدوی یا تجدیدنظر چنانچه شخص ثالث از رای صادره متضرر شود و در جریان دادرسی دخالت نداشته باشد، میتواند به عنوان ثالث نسبت به آن رای اعتراض کند. مقاله حاضر با روش توصیفی-تحلیلی درصدد بررسی و تحلیل جایگاه اشخاص ثالث در قرارداد داوری میباشد.

کلیدواژه ها:

داوری ، قرارداد داوری ، ورود ثالث ، اعتراض ثالث ، جلب ثالث.