مصطفی دهقانی - دانشجوی دکترای علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
یونس غفاری - گروه طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس
محسن قضاتلو - دکترای، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
مصطفی عبدالله زاده رودپشتی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی(ره) شهرری، تهران، ایران

از جمله استراتژی ها و راه کارهای لازم برای توسعه ی اقتصادی و رسیدن به اقتصادی پایدار در هر کشور، تقویت اقتصاد منطقه ای شهری و یا به عبارت بهتر توسعه اقتصاد پایدار بر مبنای هوشمندی شهر است. با ورود به هزاره سوم میلادی، شهرها در اثر رشد جمعیت و شهرنشینی، با چالش های گستردهای ناشی از رشدی فراتر از ظرفیت های پاسخگو مواجه شده اند که نمود عینی آن را در مسایلی چون فقر شهری، کمبود زیرساخت ها، اسکان غیررسمی، رشد آلودگی ها، کاهش کیفیت زندگی و در مجموع، رشد ناپایداری ها میتوان مشاهده نمود. گسترش سریع شهرها بیشتر کشورهای جهان را با مشکلات متعددی مواجه ساخته است. به طوری که نه تنها سیاست های شهرسازی، مسایل اقتصادی- اجتماعی و زیستمحیطی بسیاری از مناطق شهری تحت تاثیر این پدیده قرار گرفته است. هر چند افزایش جمعیت دلیل اولیه گسترش سریع شهرها محسوب می شود، ولی پراکندگی نامعقول آن اثرات نامطلوبی بر محیط طبیعی و فرهنگی جوامع میگذارد. تلاشهای بسیاری برای برطرف ساختن اثرات منفی گسترش پراکنده شهرها به عمل آمده که میتوان به »رشد هوشمند« به عنوان یک استراتژی در جهت پایداری شهری اشاره کرد. میتوان رشد هوشمند را عملکردی در جهت توسعه پایدار دانست. در واقع رشد هوشمند استراتژی عاقلانهای برای جهت دادن به پراکندگی به سمت پایداری محسوب میشود. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رویکردی بر ایدیولوژیک شهر هوشمند در عصر کنونی می باشد. نتایج نشان می دهد ابتکارات شهر هوشمند میتواند به بهترین شکل ممکن مشکلات را یکی پس از دیگری از میان بردارد و جهان را در رسیدن به هدف توسعه پایدار یاری کند. با این حال به منظور مقابله با یک وضعیت دشوار لازم است نحوه عملکرد درونی یک شهر هوشمند را به طور عمیق درک کرد.

ایدیولوژیک شهر هوشمند، شهرهوشمند، رشد هوشمند