آمایش سکونتگاه‌های روستایی با رویکرد پدافند غیرعامل مطالعه موردی شهرستان مرزی قصر شیرین

پدافند غیرعامل باعث توانمند ساختن روستائیان در تأمین حداکثر ایمنی، پایداری و به حداقل رساندن آسیب‌پذیری زیرساخت‌های مرتبط با توسعه پایدار می‌شود. پژوهش حاضر باهدف تحلیل فضایی و آمایشی سکونتگاه‌های روستایی شهرستان مرزی قصر شیرین با تأکید بر ارزیابی و پدافند غیرعامل به‌منظور ارتقاء و بهبود ساماندهی شاخص‌های امنیتی – دفاعی این مناطق صورت گرفته است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی  و جامعه آماری موردپژوهش در این تحقیق 40 نفر از خبرگان حوزه پدافند غیرعامل می‌باشند. برای تحلیل شاخص­ها از مدل‌ها و نقشه‌های رستری و پهنه‌بندی در قالب 11 معیار و نظرات کارشناسان و خبرگان پدافند غیرعامل استفاده گردیده است. یافته­ها نشان می­دهد که معیارهای زمین‌لغزش با 35%، گسل با 28% و شیب با 17% بیشترین اهمیت و در مقابل معیارهای رودخانه با 4% و فرسایش 3% کاربری زمین با 2% کمترین اهمیت را در مدل AHP داشته است. بر اساس نتایج حاصله اغلب روستاهای مستقر در شمال شرقی شهرستان شامل در محدودهای مناسب واقع‌شده‌اند و تعدادی از روستاها در جنوب شرقی شهرستان شامل (نعل شکن، ورگچ، کله جوب، مه ریگ و مه رسه و....) در محدودهای نامناسب و ریسک‌پذیر قرارگرفته و در رویکرد آینده باید روستاییان جهت سکونت از محدودهای که در مرکز، گوشه شمال شرقی و جنوب شرقی شهرستان به‌عنوان محدودهای نامناسب بوده پرهیز و دوری نمایند.

کلیدواژه ها:

آمایش ، تحلیل فضایی ، سکونتگاه‌های روستایی ، پدافند غیرعامل ، شهرستان مرزی قصر شیرین