نقد و تحلیل روانشناختی شخصیت سیاوش

آراي فروید در حوزة روانکاوي تأثیري شگرف بر هنر و ادبیات نهاد و موجب ظهور نقد روانشناسانه شد. بر اساس نظریه فروید، ساختار ذهن انسان داراي سه بخش عمده است: نهاد، من و فرامن. هرکدام از این بخش ها نیز مظهر بخشی از دنیاي پیچیده ذهن و وجود آدمی هستند. شخصیت هاي اصلی داستان سیاوش قابلیت انطباق با این سه بخش را دارند. سودابه مظهر نهاد، سیاوش معرّف فرامن و کاووس نمایندة من. از منظر دیگر نیز به بررسی شخصیت سیاوش از نظر یونگ (درونگرا و برونگرا) می پردازیم که سیاوش مظهر درونگرایی می باشد. این پژوهش به تحلیل داستان سیاوش اختصاص دارد. پژوهش حاضر بر آن است که احوال، خلق وخو و کنش یکی از شخصیت هاي مهم شاهنامه را از منظر علم روانشناسی به بحث گذارد. ازاین نظر سیاوش، قهرمان اساطیري شاهنامه، سیمایی وارسته از قید و بند لذت هاي مادي و شهوانی دارد. او اسیر نهاد یل نفس اماره خود نیست و به همین جهت از ارتکاب خیانت و گناه سرباز می زند و حتی در مواجهه با سرسخت ترین دشمن خود به عهد و شرط انسانی پایبند است. سیاوش شاهزاده اي درونگرا و غمگین است که سرگذشت غمگین وي مظلومیت او را چندین برابر کرده است.

کلیدواژه ها:

فروید ، یونگ ، شعرفارسی ، روانشناسی ، سیاوش