اثر دمای گرماکافت و نوع زیتوده بر ظرفیت تبادل آنیونی(AEC )و ظرفیت تبادل کاتیونی(CEC) زغال زیستی تهیه شده از برخی مواد گیاهی در خوزستان

کاربرد بیش از حد منابع کشاورزی (کودهای شیمیایی) در تولید محصول و پایین بودن کارایی مصرف آنها منجر به کاهش حاصلخیزی خاک، تخریب منابع خاک، تخلیه منابع تجدید نشدنی و آلودگیهای زیست محیطی میشود. پژوهشگران اخیرا بمنظور افزایش کارایی مصرف منابع کودی، مواد جاذبی مانند زغال زیستی را مورد بررسی قرار دادند که پتانسیل جذب مقدارزیاد عناصر غذایی را دارا باشد و با سرعت مناسبی نیز آن را در محیط خاک رهاسازی نماید. این پژوهش با هدف بررسی ظرفیت تبادل کاتیونی و آنیونی زغالزیستی از زیتوده های مختلف انجام شد تا پتانسیل این زیتوده ها برای جذب عناصر غذایی مشخص شود. در این پژوهش چهار زیتوده باگاس نیشکر، بقایای گیاه ذرت، چوب درخت نخل و بقایای گیاه نی، در دماهای 250، 400 و 550 درجه سانتیگراد زغال زیستی تهیه شد، ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی(ظرفیت تبادل کاتیونی و تبادل آنیونی) در آزمایشگاه تعیین شد، تاثیر دمای گرماکافت و نوع زیتوده بر ویژگیها از طریق آزمون آماری با نرم افزار sass تعیین شد. مقایسه داده ها نشان داد ظرفیت تبادل کاتیونی و ظرفیت تبادل آنیونی زیتوده ها در دماهای مختلف تفاوت معنیدار دارد و در صورتیکه جذب ترکیبات کاتیونی مورد نظر باشد، زغال زیستی تولید شده در دمای پایین (250c0) و اگر جذب ترکیبات آنیونی مورد نظر باشد، زغالزیستی تولید شده در دمای بالا (550c0) را میتوان بکار برد.

کلیدواژه ها:

دمای گرماکافت ، زغال زیستی ، ، ظرفیت تبادل آنیونی ، ظرفیت تبادل کاتیونی.