بررسی اثر متیل جاسمونات بر بیان ژنهای چالکون سنتاز در کشت ریشه موئین اکوتیپ های مختلف گیاه خارمریم Silybum marianum ( L. ) Gaertn

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 231

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NABATAT16_376

تاریخ نمایه سازی: 13 بهمن 1399

چکیده مقاله:

خارمریم(.Silybum marianum (L، عضو خانواده آستراسه و یک گیاه دارویی شناخته شده است. در ایران مطالعات زیادی بر روی تنوع و میزان مواد موثره این گیاه شده است. خاصیت داروئی این گیاه به خاطر مادهای به نام سیلیمارین است که ترکیبی طبیعی از ایزومر سیلیبین B و A، ایزوسیلیبینA و B ، سیلیدیانین، سیلیکریستین، ایزوسیلیک ریستین و فلاونوئید تاکسیفولین است. در این پژوهش بیان نسبی برخی از ژنهای بالا دست بیوسنتزسیلیمارین شامل CHS 1 و CHS 2، CHS 3، CHI و CAD تحت تاثیر متیل جاسمونات در غلظت های 0 و 100میکرومولار در 4 اکوتیپ مختلف P100، اردبیل، اصفهان و منجیل توسط روش واکنش پی سی آر در زمان واقعی موردمطالعه قرار گرفتند. طبق نتایج به جز CHS 1 و CHS 2 سایر ژنهای مورد بررسی بعد از اعمال تیمار متیل جاسمونات نسبت به شاهد خود رفتار مشابهی در اکوتیپ های مختلف نشان ندادند. بطوریکه هم کاهش و هم افزایش بیان داشته اند که نشان از کنترل ژنتیکی پیچیده این صفت دارد. مطالعه حاضر لزوم بررسی جامع تر رفتار ژنها در مسیر تولید سیلیمارین توسط تکنیک های پیشرفته تری نظیرRNA seq را روشن مینماید.

کلیدواژه ها:

پی سی آر در زمان واقعی ، خارمریم ، سیلیمارین ، متیل جاسمونات

نویسندگان

احمدعلی نجاتی

دانش آموخته کارشناسیارشد اصلاح نباتات، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان

محمد فرخاری

استادیار گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان

پیام پورمحمدی

استادیار گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان

علیرضا شافعی نیا

استادیار گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان