پیکانی، از گویشهای مرکزی ایران در جرقویۀ اصفهان
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 514
فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JILL-5-1_007
تاریخ نمایه سازی: 11 بهمن 1399
چکیده مقاله:
پیکانی یکی از گونههای گویش جرقویهای است که در جنوب شرقی اصفهان در روستای پیکان صحبت میشود. این گویش در کنار گویشهایی مانند گزی، سدهی ورزنهای و یهودیان اصفهان در زیرشاخۀ جنوبی از گویشهای مرکزی قرار میگیرد. این مقاله با رویکردی توصیفی به توصیف واجشناسی همزمانی و تاریخی و دستور این گویش پرداخته است، بر پایۀ پیکرۀ زبانی که نگارندگان مقاله از این گویش در زمستان 1397 فراهم کردهاند. بررسی واجشناسی این گویش آنچنان که در این مقاله انجام گرفته است، نشان میدهد که پیکانی ویژگیهای آوایی شمالغربی را به خوبی نشان میدهد و در دگرگونیهای آوایی متأخر نیز با دیگر گویشهای مرکزی هماهنگ است، هرچند ویژگیهای آواییای یافته است که آن را نه تنها از گویشهای مرکزی بلکه از دیگر گویشهای جرقویهای متمایز ساخته است. دستور پیکانی با گویشهای شاخۀ جنوبی هماهنگ است و از جهت نداشتن مادۀ مجهول، جنس دستوری و ساخت ویژه برای زمان آینده به روشنی از گویشهای شاخۀ شمال شرقی مانند جوشقانی و میمهای متمایز میشود، با این همه ویژگیهایی را نشان میدهد که در دیگر گویشهای مرکزی دیده نمیشود، مانند ساخت جدید معرفهساز، پسوند نشانۀ نمود ناکامل که به پایان فعل افزوده میشود و صورتهای خاصی که برای ضمیر اشاره به کار میرود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اسفندیار طاهری
دانشگاه اصفهان
مریم نیکبخت
دانشگاه اصفهان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :