اثر بخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر افزایش هوش هیجانی و سبک های مقابله ای کارکنان کلانتری های تهران بزرگ

زمینه و هدف: هوش هیجانی و سبک‌های مقابله‌ای متغیرهایی هستند که در ایجاد رضایت شغلی و افزایش بهره‌وری نیروی پلیس اثرگذار هستند و خود این متغیرها تحت تأثیر عوامل دیگری هستند. این پژوهش باهدف سنجش اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباطی برافزایش هوش هیجانی و سبک‌های مقابله‌ای کارکنان کلانتری‌های تهران بزرگ صورت پذیرفت.روش پژوهش: این پژوهش برحسب هدف کاربردی و ازلحاظ روش نیمه آزمایشی (به‌صورت پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل) است. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از کلیه کارکنان کلانتری شهر تهران مشتمل بر 2000 نفر که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، 70 نفر انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه 35 نفری آزمایشی و کنترل گمارش شدند. ابزار گردآوری داده‌های پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی بار- آن (1988) و سبک‌های مقابله‌ای اندلر و پارکر (1995) بودند. گروه آزمایش تحت آموزش مهارت‌های ارتباطی (مربوط به بسته آموزشی مهارت‌های زندگی) به‌صورت 12 جلسه هفتگی (هر جلسه 60 دقیقه) قرار گرفتند. بعد از اتمام دوره به‌منظور سنجش میزان تغییر متغیر وابسته (سبک‌های مقابله‌ای و هوش هیجانی)، مجدداً آزمون مذکور به‌عنوان پس‌آزمون در هر دو گروه اجرا شد. داده‌های پژوهش با استفاده از روش‌های آمار توصیفی (شامل جدول و نمودار فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (کوواریانس چند راهه مانکوا (MANCOVA) با بهره‌گیری از نرم‌افزار آماری SPSS تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج تحلیل داده‌ها فرضیه‌های پژوهش را تائید می‌کند و نشان می‌دهد که آموزش مهارت‌های ارتباطی موجب افزایش نمرات هوش هیجانی، افزایش راهبرد مقابله‌ای هیجان مثبت و مسئله مدار و کاهش نمرات راهبرد مقابله‌ای هیجان منفی گردیده است.

کلیدواژه ها:

مهارت‌های ارتباطی ، هوش هیجانی ، سبک‌های مقابله‌ای ، کارکنان کلانتری