مطالعات زبان ادبیات حماسی در شاهنامه فردوسی

نشانه هایی از قالب های ادبی در داستان های گذشته و تاریخی وجود دارد که مایه شگفتی است.شاهنامه یک نمونه بارز از حماسه ملی ایرانی هاست که از بزرگترین نوشته های ادبیات کهن پارسی ایرانزمین است. یکی از قالب های مورد بحث در این پژوهش حماسه است که مورد بررسی قرار گرفته شدههمانگونه که یکی از ویژگی های حماسه، داستانی بودن آن است بنابراین حماسه را می توان مجموعه ایاز حوادث دانست. موضوع پژوهش مطالعات در زمینه ادبیات حماسی که به صورت کاربردی صورت گرفتهو از نظر ماهیت از نوع بررسی توصیفی و تحلیلی است. این پژوهش با هدف شناخت همچنین توصیف وتحلیل زبان شاهنامه فردوسی در زمینه ی ادبیات حماسه ای به صورت مطالعات با رویکرد تحلیلی استجامعه آماری این پژوهش شامل یک نمونه کتاب است که با نام شاهنامه فردوسی برای ایرانیان شناختهشده. شاهنامه فردوسی توسط ابوالقاسم فردوسی، شاعر بزرگ ایرانی به صورت حماسه ای سروده شدهاست در این کتاب شخصیت اساطیری ایران را نمایش می دهد. با شاهنامه که موجب زنده شدن وهمچنین احیای زبان فارسی از گذشته تا به امروز بوده است با روش کتابخانه ای و اسنادی به بررسیادبیات حماسه ای در این مقاله پرداخته شده است . در نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان میدهد که زبان ادبیات شاهنامه فردوسی در بیان افکارو موضوعات مختلف ساده و روان به نگارش در آمدهاست همچنین درعین سادگی دارای خیال است . تمام این داستان ها و حوادث قهرمانی که در داستانهای گذشته و همچنین شاهنامه فرودسی دیده می شود به مفهوم وجود یک تاریخ خیالی و افسانه ایموجود در سرزمین و ملت ایران است اما جریانات و حوادث ایجاد گردیده است اما بیشتر جنبه خیالی بهآنها داده شده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات ، ادبیات حماسی ، شاهنامه ، فردوسی