ارزیابی پارامترهای آبرفت بستر زاینده رود با روش های ژئوالکتریک و هیدروژئولوژی: مطالعه موردی جنوب شرق اصفهان

اندازه گیري مقاومت الکتریکی لایه هاي زمین از اولین روش هاي ابداعی در اکتشافات ژئوفیزیکی بوده که به نام روش مقاومت سنجی موسوم است. این مقاومت رابطه تنگاتنگ با جنس، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی زمین دارد. در این بررسی، اطلاعات ژئوالکتریکی آبرفتها بهروش مقاومت سنجی با آرایه قطبی- دوقطبی((Polar- Dipoleکه معمولاً با کاهش اختلالات ناشی از نفوذپذیري جریان الکتریکی در زمین همراه است، درقالب چهار پروفیل با راستاي تقریبی شمال - جنوب اندازه گیري شد. تفسیر و مدلسازي داده ها با بهره گیري از نرم افزارهاي تخصصی ازجملهRes2Dinv و Geosoft انجام گرفت و مقاطع مقاومت ویژه الکتریکی تهیه گردید. توزیع مقاومت ویژه الکتریکی از مقدار حداقل رقم10 اهممتر تا حداکثر مقدار340 اهممتر در این مقاطع قابل رؤیت است که بیانگر حضور رسوبات ریز تا درشت دانه منفصل ازهم و یا واحدهاي ماسه سنگ و کنگلومراي نیمه سخت میباشند. براساس تشابه قوانین حاکم بر جریان الکتریکی(قانون اهم) و جریان آب در محیط متخلخل(قانوندارسی)، پارامترهاي هیدرولیکی محدوده مورد مطالعه با استفاده از نتایــج روش ژئوالکتریکی، هیدروژئولوژي و داده هاي آزمون پمپاژ چاه ها مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت که داده ها همبستگی و همخوانی قابل قبولی را در این محل به دست میدهند. این محدوده برروي رسوبات آبرفتی بستر خشک وسط و حاشیه زاینده رود، در20 کیلومتري جنوب شرق اصفهان و جنوب روستاي زردنجان واقع شده است.

کلیدواژه ها:

مقاومت سنجی ، نفوذپذیری ، آبرفت ، زاینده رود ، اصفهان ، زردنجان.