طیبه نیک رفتار - دانشجوی دکترای مدیریت دولتی دانشگاه تهران (پردیس قم)

تغییر و تحول یکی از چالشهای اساسی کشورها در قرن بیست و یکم به شمار می رود گسترش یافتن مقیاس و دامنه ت غییر و روند رو به رشد اهنگ تغییرات کشورها را با موقعیت های پیش بینی نشده نااشنا و منحصر بفرد مواجه ساخته است بهطوریکه آنها دیگر نمی توانند با تغییرات اندک در روشها ساختار فناوری و عواملی نظیر آنها بقای بلندمدت خود را تضمین کنند لذا کشورها باید انقلابی در اذهان مدیران و کارکنان خود به وجود اورند تا بطور اساسی مفهوم سازمان ، کار کیفیت و رقابت در ذهن آنها دگرگون شود در چنین شرایطی به کارافرینانی نیاز است تا بتوانند از طریق خلاقیت نواوری پیشتکار اعتماد به نفس و تحمل ابهام خون تازه ای در کالبد اقتصاد کشور وارد کنند و گامی موثر در جهت حل بحران اشتغال بردارند بدیهی است یکی از ابزارهای استراتژیک و کلیدی این امر وجود دانشگاه کارافرین در سطح اموزش عالی است دانشگاه کارافرین برای تحقق اهداف خود مکانیزم های مختلفی از قبیل مرکز رشد پارک علمی مرکز کارافرینی و غیره را در خود ایجاد کرده است که دراین میان وظیفه مرکز رشد حمایت از فارغ التحصیلان و کارافرینان جوان دانشگاهی است که با فناوریهای نویناشنا بوده و قدرت خلاقیت داشته ولی اغلب بیکار می باشند چرا که راه اندازی یک شرکت توسط این افراد جوان خالی از خطر شکست نیست مراکز رشد دانشگاهی به چنین کارافرینانی کمک می کند تامراح اولیه رشد را طی نمایند و پس از اینکه قابلیت های لازم را برای فعالیت در بازار کسب کردن از مرکز خارج شوند. هدف این مقاله بررسی جایگاه مرازک رشد در توسعه اشتغال و انتقال تکنولوژی در کشور میباشد.

مراکز رشد دانشگاهی، دانشگاه کارافرین، کمک رسانان کسب و کار، اغازگران فناوری، صنعت، ایده های نواورانه