تحلیل مسئولیت مدنی ورزشكاران در قبال خسارات ناشی از رقابت های ورزشی

هدف از تحقيق حاضر تحليل مسئوليت مدني ورزشكاران در قبال خسارات ناشي از رقابت هاي ورزشي بود. اين پژوهش به صورت توصيفي – تحليلي انجام شد و به بررسي آسيب ها و خطرات ناشي از مسابقه كه جداي از ورزش و رقابت هاي ورزشي نمي باشد، پرداخته است. قانون گذار اين خطرات و حوادث را از چشم دور نداشته و آنها را مورد تحليل قرار مي دهد. در اين مقاله، ضمن بيان قلمرو موضوعي پژوهش «تعريف حادثة ورزشي» و مفهوم تقصير «قواعد حاكم بر آن»، به تشريح ويژگي ها و خصوصيات يك فعاليت ورزشي پرداخته شده كه از ضروريات اينگونه مطالعات مي باشد. اين ويژگي هاي كه به طور كلي آنها را تحت دو عنوان «نظريه خطرات ذاتي» و «نظريه پذيرش خطر» مطرح مي شود، بيشترين نقش را در شناسايي اساس و مبناي مسئوليت ها در حوادث ورزشي دارند. در بررسي مطالعات صورت گرفته در برخي از كشورها مبناي مسئوليت مدني ورزشكاران در مقابل يكديگر مبتني بر تقصير مي باشد و نقص قواعد مسابقه به خودي خود به منزلة تقصير نيست. در حالي كه در ايران، مسئوليت مدني ورزشكاران در مقابل يكديگر مبتني بر نظريه تقصير قابليت استناد دارد. لذا ورزشكاران و بويژه مربيان و داوران ورزشي بايستي آگاهي و دانش كافي را در خصوص مباني حقوق ورزشي كسب كنند. اين امر مي تواند در مجموع به كاهش حوادث و آسيب هاي ورزشي كمك نمايد.

کلیدواژه ها:

ورزشکاران ، حوادث ، آسیب های ورزشی ، حقوق ، ورزش ، مسئولیت مدنی