آسیب شناسی تربیت اخلاقی در ایران معاصر

تربیت اخلاقی، به دلیل نقشی که در رشد و تعالی افراد و جوامع دارد، از دیرباز، مورد توجّه کتب آسمانی، پیامبران و اندیشمندان دینی و غیردینی، بوده‌است. در اسناد بالادستی نظام آموزش و پرورش ایران نیز، به این مهم توجه شده‌است. با این حال، بررسی میدانی میزان پایبندی افراد جامعۀ ایران به ارزش‌های اخلاقی، فاصله‌ای بسیار زیاد، میان رشد اخلاقی افراد جامعه و ظرفیت‌های اخلاقی موجود در منابع دینی و ملی ما را نشان می‌دهد. از این رو، این پژوهش در پی آسیب‌شناسی تربیت اخلاقی در ایران معاصر و بیان راه‌کارهای مقابله با این آسیبها است. روش انجام این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و با مراجعه به منابع مکتوب و مصاحبه با صاحب‌نظران می‌باشد. یافته‌های این پژوهش نشان می-دهد که آسیب‌های تربیت اخلاقی در ایران معاصر، در چند محور قابل ارزیابی است: 1. آسیب‌های فردی؛ 2. آسیب‌های ناشی از نظام خانواده؛‌ 3. آسیب‌های ناشی از نظام آموزشی و تربیتی؛ 4. آسیب‌های ناشی از عوامل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی. بنابراین، راه‌های مقابله با این آسیبها نیز در چند محور، ارائه شده-است: 1. نقش افراد؛ 2. نقش خانواده‌ها؛ 3. نقش نهادهای آموزشی، تربیتی و فرهنگی؛ 4. نقش رسانه‌ها؛ 5. نقش حکومت اسلامی؛ 6. نقش همۀ ‌مسئولان و نهادهای مؤثر در تربیت اخلاقی.

کلیدواژه ها:

تربیت ، تربیت اخلاقی ، آسیب‌شناسی ، ایران معاصر