امکانات نظری رویکرد زبان شناختی معتزله در دفاع از امر معقول

در این مقاله نظریة زبان‌شناختی معتزله بررسی شده و چگونگی استخراج امر معقول در محدوده‌های زبان از نظر معتزله مورد پژوهش قرار می‌گیرد. سؤال اصلی این پژوهش عبارتست از اینکه رویکرد عقلانی معتزله تا چه اندازه توانایی مقاومت در برابر نقدهای حاصل از چرخش زبان‌شناختی و نظریه‌های پسامدرن را دارد؟ با استفاده از روش «استنتاج بر اساس بهترین تبیین» یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد معتزله صورتی از قرینه‌گرایی را ارائه داده است که به دلیل نوع تعریف عقل (عقل سلیم و متعارف) و ابتنای آن بر زبان و قرارداهای وضعی‌اش به شکلی بالقوه و بالفعل توانایی پاسخگویی و رفع نقدهای مندرج در نظریه‌های چرخش زبان‌شناختی و پسامدرن بر قرینه‌گرایی را دارد. همچنین سازمان روش استدلال در مکتب معتزله به شکلی است که می‌تواند راهکاری برای دفاع از امر معقول در دوران پسامدرن را مهیّا سازد. در این پژوهش با رویکری عقلی – فلسفی تلاش می‌شود داده‌هایی که بر اساس روش کتابخانه‌ای جمع‌آوری شده‌اند به شیوه‌ای توصیفی – تحلیلی و با استفاده از روش استنتاج به بهترین تبیین به نتیجه برسند.

کلیدواژه ها:

معتزله ، امر معقول ، زبان ، تفسیر ، قرینه‌گرایی ، استنتاج به بهترین تبیین