پیش‌بینی میزان خودمهارگری نوجوانان دختر و پسر در مقطع دبیرستان براساس میزان صبر اسلامی و جهت‌گیری دینی

امروزه اعتقاد بر آن است که رفتار فضیلت‎محور و بلکه تمام سعادت انسان در گرو خودمهارگری او است. خودمهارگری با عوامل و سازه‎های روان‌شناختی از جمله برخی سازه‎های دینی ارتباط دارد؛ به همین دلیل، پژوهش حاضر در پی آن است رابطه سطح خودمهارگری نوجوانان را با دو متغیر جهت‎گیری دینی و سازه صبر براساس آموزه‎های اسلامی بررسی کند. بدین منظور نمونه‌ای با حجم 362 نفر از میان 4709 دانش‌آموز متوسطه اول و دوم با سنین 14 تا 17 سال در شهرستان محلات، به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شد. سه پرسشنامه‌‌ جهت‌گیری مذهبی، مقیاس صبر اسلامی در نو‌جوانان و مقیاس خود‌‌مهار‌گری براساس منابع اسلامی برای کشف داده‎های اولیه در میان آنان توزیع و داده‌ها با استفاده از ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون، به کمک نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که سازه صبر به میزان 49 درصد با خودمهارگری ارتباط دارد و به میزان بالایی می‎تواند سطح خودمهارگری نوجوانان را با ضریب اطمینان 45 درصد پیش‎بینی کند. همچنین روشن شد که سطح جهت‌گیری دینی نیز به میزان 18 درصد با همین ضریب اطمینان در خود‌مهار‌گری نوجوانان سهیم می‎باشد. از مجموع این یافته‎ها، نتیجه‌گیری می‌شود که برای افزایش سطح خودمهارگری می‎توان آموزش صبر اسلامی و مؤلفه‎های جهت‎گیری دینی را مدنظر قرار داد.

کلیدواژه ها:

جهت‌گیری دینی ، صبر ، خود‌‌مهار‌گری ، متغیر ملاک ، متغیر پیش‎بین