مریم اقبال - گروه حسابداری، دانشکده علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
فرزانه نصیرزاده - گروه حسابداری، دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
رضا حصارزاده - گروه حسابداری، دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

هدف: بررسی مسئله تجمیع دارایی‌ها از طریق انتگرال چوکت درشرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، به منظور تعیین امکان جایگزینی این روش بعنوان تابعی جمع‌ناپذیر و با لحاظ کردن برهم‌کنشی میان دارایی‌ها، برای ارزشیابی شرکت‌ها هدف پژوهش حاضر می‌باشد. روش: در رویکرد پیشنهادی با تقسیم‌بندی دارایی‌های عملیاتی و غیرعملیاتی به چهار گروه مطالبات، موجودی‌کالا، دارایی‌های ثابت و سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت وبرآورد ارزش 404 سال-شرکت در سال‌های 1391الی 1397، تفاوت آن با ارزش بازار به‌عنوان کارایی شرکت در بکارگیری دارایی‌های خود، مورد آزمون قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان می‌دهد که ارزیابی بازار از کارایی شرکت با جریان‌نقد عملیاتی و رشد فروش (شاخص‌های عملکرد) بترتیب رابطه معنادار و مستقیم و بدون رابطه معنادار می‌باشد. می‌توان آن را به افزایش قیمت‌های ناشی از تورم مرتبط دانست تا افزایش فروش ناشی از بهبود کیفیت محصول، بالارفتن کیفیت خدمات. نتیجه گیری: رابطه نسبت ارزش بازار به دفتری با ظرفیت‌های برآوردی چوکت بررسی و مشخص گردید رویکرد جدید نسبت به رویکرد مبتنی بر نسبت ارزش بازار به دفتری، معیار بهتری برای ارزیابی توانایی شرکت در ترکیب بهینه داراییهاست. دانش افزایی: بدلیل استفاده از داده‌های قابل دسترس ترازنامه در رویکرد پیشنهادی، می‌توان برای محاسبه ارزش شرکت‌ها قبل از ترکیب، جهت اطمینان از توانایی شرکت در ایجاد ارزش، استفاده نمود.

ارزشیابی مبتنی بر داده های حسابداری , انتگرال چوکت , جمع پذیری , کارایی شرکت , هم افزایی