تحلیل ساختار و توسعه فضایی-کالبدی پراکنده رویی شهر لامرد

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 342

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JURS-1-1_003

تاریخ نمایه سازی: 6 بهمن 1399

چکیده مقاله:

امروزه با توجّه به رشد جمعیّت و توسعه‏ی فیزیکی- کالبدی شهرها، ساختار و فرم فضایی توسعه‏ی شهری از اهمیّت فراوانی برخوردار است و شهر فشرده، الگوی مدیریت و توسعه‏ی شهری شهرهای فردا و رشد هوشمند می­باشد. یکی از عوامل پایداری شهرها، ارتباط بین شکل و فرم فیزیکی شهر (ساختار فضایی- کالبدی) می باشد. این مقاله به بررسی وضعیّت و شاخص­های عمده در فرم شهر پایدار و عوامل موثّر و متاثّر آن می­پردازد و محاسن و معایب فرم پراکنده شهر لامرد (ساختار، فرم و توسعه فضایی شهر) مورد بررسی قرار خواهد داد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و تطبیقی بوده و روش گردآوری داده­­ها به صورت کتابخانه­ای می­باشد و جمع­آوری اطّلاعات شاخص­های پراکنده­رویی از طریق اطّلاعات شناختی - عملکردی و مطالعه طرح جامع و تفصیلی شهر استخراج شده است. برای نیل به اهداف تحقیق، با بررسی مطالعات گذشته و با بهره­گیری از پارامترهای لازم و تأثیرگذار با تحلیل تراکم شهری شهر لامرد و چگونگی و علل توسعه شهری پراکنده و گسترده شهر را تبیین نمایم. در پایان به ارزیابی عینی و کیفی، تحلیل و مقایسه­ی نظریه­های مرتبط با فرم­های پایدار شهری و تفاوت­ها و اشتراک­های آن­ها و در نهایت جنبه­های عملکردی و نتایج و پیامدهای عملی و واقعی نظریه­ها با وضعیت شهر می­پردازد و در انتها راهکارهایی ارائه خواهد گردید. بر اساس بررسی­ها و تحلیل­های صورت گرفته در سال های 1345-85، مساحت شهر لامرد، حدود  6 برابر و جمعیّت آن 5 برابر افزایش یافته است. طی این سال ها، تراکم ناخالص جمعیتی شهر، از 3/131 نفر به 1/30 نفر در هکتار کاهش یافته است. عدم کاهش شدید تراکم ناخالص جمعیّتی در سال­های متفاوت، بیان‏گر گستردگی بیش از حد شهر و خالی ماندن فضاهای زیاد و غیرفعّال سطوح شهری در محدوده‏ی شهر لامرد و در نهایت توسعه افقی و گسترده –پراکنده محلات شهر لامرد می­باشد که این امر باعث ناپایداری شهری در توزیع بهینه خدمات و دسترسی به امکانات برای ساکنان شهر و افزایش هزینه­های زیرساختی و اتلاف انرژی شده است. تراکم خالص مسکونی در سال85 برابر با 85/85 نفر در هکتار و در سال 95 برابر با 73 نفر در هکتار و تراکم جمعیتی برابر با 29 نفر در هکتار می­باشد.

نویسندگان

اکبر کیانی

دانشیار گروه جغرافیا، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زابل، زابل، ایران.

فرضعلی سالاری سردری

کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، شهرداری لامرد، زابل، ایران