مهدی اعظمی - کارشناسی ارشد پرستاری مراقبتهای ویژه، بیمارستان ۵۷۷ ارتش جمهوری اسلامی، اصفهان، ایران

زمینه و هدف: بستری شدن در بخشهای مراقبت ویژه موجب ایجاد اضطراب و تغییرات همودینامیک بیماران میگردد. از آنجایی که دعا به عنوان یک روش امدادی و درونی به آرامش بیماران کمک مینماید، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر دعا بر علایم حیاتی بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه قلبی انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 80 نفر از بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه قلبی در دو گروه 40 نفره آزمون و کنترل انجام شد که در گروه آزمون حداقل روزی 2 بار دعا توسل و عهد پخش میشد. علایم حیاتی بیمار در دو گروه قبل و بعد از مداخله انجام میشد. اطلاعات بعد از وارد نمودن در نرم افزار 16SPSS توسط آزمون انکوا تجزیه و تحلیل میشد.یافته ها: آزمون انکوا بین تغییرات فشارخون و نبض بعد از مداخله اختلاف معنی داری را نشان داد. ولی در میزان تنفس و دمای بدن اختلاف معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد مراقبتهای معنوی نظیر دعا درمانی به عنوان یک روش غیر دارویی و غیر تهاجمی نقش زیادی در بهبود و ثبات علایم حیاتی بیماران دارد. لذا میتوان از این روشهای غیردارویی به عنوان درمانهای مکمل استفاده نمود.

دعا درمانی، علایم حیاتی، بیماران قلبی