سلمان احمدی اسب چین - دانشیار میکروبیولوژی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
ناصر جعفری - استادیار زیست شناسی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
حسنا مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد میکروبیولوژی، دانشگاه ایلام، ایران

مقدمه: تثبیت سلول به عنوان یک روش مناسب برای استفاده مجدد از میکروارگانیسم‏ها و محفوظ نگه‏داشتن آن‏ها از تغییرات مستقیم عوامل فیزیکی- ‏شیمیایی محیط به حساب می‏آید. مواد و روش ‏‏ها: در این پژوهش، سلول‏های باسیلوس بر روی آلژینات کلسیم تثبیت شده است. از بین روش‏های تثبیت، از روش انتراپمنت و قطرک استفاده شد. همچنین، پس از تولید ریزدانه‏های حاوی آلژینات و باسیلوس، از رآکتور بستر فشرده برای حذف فلز نیکل استفاده شد. نتایج: این پژوهش نشان داد میزان جذب فلز نیکل توسط باکتری تثبیت شده در آلژینات کلسیم، نسبت به باکتری آزاد و آلژینات کلسیم فاقد باکتری بیشتر است‏. درصد نیکل جذب شده از محلول به‏وسیله آلژینات کلسیم، باسیلوس آزاد و باسیلوس تثبیت شده در آلژینات کلسیم، به ترتیب 5/17، 5/29 و 5/47 درصد است. بحث و نتیجه ‏گیری: بادر نظر گرفتن این موضوع، که گروه‏های فعال سطح باسیلوسنقش اصلی در جذب فلزات سمی دارد و مهم‏ترین آن‏ها گروه‏های کربوکسیلیک است، می‏توان به سمت ارگانیسم‏های حاوی این گروه‏ها ‏و یا استفاده مستقیم و آزاد از ماکرومولکول‏های حاوی این گروه‏ها ‏رهنمون شد. 

تثبیت, آلژینات کلسیم, نیکل, جذب زیستی, باسیلوس