واکاوی مفهوم حیات طیّبهی قرآنی در کلام مولوی بلخی
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 181
فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KORLU-1-1_005
تاریخ نمایه سازی: 2 بهمن 1399
چکیده مقاله:
زندگی موضوعی اساسی و هدفمند پنداشتن آن از آموزههای ادیان الهی است. قرآن کریم توجه زیادی به مسألهی زندگیِ مطلوب و معنیدار بودن آن داشته و در آیات بسیاری زندگی انسان را امری غایتمند معرفی کرده است. قرآن زندگی این جهانی انسان را واقعیتی در خور تأمل و در ارتباط تنگاتنگ با آخرت پنداشته است. مکتب اسلام به عکس سایر مکاتب فکری، هدفهای مادّی و معنوی زندگی را توأمان و برای به کمال رساندن انسانها لحاظ کرده است. اساساً هدف تعالیم انسانساز دین مبین اسلام تأمین زندگی مطلوب در حیات گذرای مادّی دنیوی و حیات جاودانهی اخروی برای انسان و تضمین خوشبختی او در هر دو سرای است.
عارفان مسلمان به طور عام و مولانا به شکل خاص و به تبعیت از تعالیم وحیانی، نیل به حیات طیّبه یا زندگی عاشقانه را در گروِ بندگی حق، تهذیب نفس و ریاضت تن تلقی میکنند. حیات طیّبهی عارفان، زیستی فارغ از موت و شهود بیواسطهی اسماء و صفات پروردگار است. آنان نیل به حیات نیکو و مطلوب قرآنی و سرانجام سلوک در جادهی طریقت را تنها در پرتو مرشد کامل تلقی مینمایند.
کلیدواژه ها:
The Holy Koran ، stoicism ، Perfect life ، Moulana. ، قرآن کریم ، معیشت سخت ، زندگی مطلوب ، حیات طیّبه ، مولوی
نویسندگان