بینامتنیت قرآنی در اسلوب، واژگان و موسیقی کتاب «الایام» طه حسین

دوفصلنامه‌ی پژوهش‌های قرآنی در ادبیات، دانشگاه لرستان سال دوم، شماره‌ی اول، پیاپی سوم، بهار و تابستان 1394 هـ. ش/2015م صفحات  19- 39 بینامتنیت قرآنی در اسلوب، واژگان و موسیقی کتاب «الایام» طه حسین علی سلیمی[1] پژمان ظفری[2] چکیده طه حسین نویسنده معاصر مصری، در احیای نثر عربی قدیم و پیوند دادن آن با ادب معاصر عربی نقشی برجسته ایفا نموده است. آگاهی گسترده او از میراث قدیم و به ویژه حفظ قرآن کریم در دوران کودکی، نقش به سزایی در شکل‌گیری شیوه‏ ادبی او داشته است. این مقاله، با روش توصیفی– تحلیلی، بینامتنیت قرآنی در واژگان، ترکیبات، اسلوب و موسیقی کتاب «آن روزها»ی (الایام) او را واکاوی نموده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می‌دهد که قرآن کریم با تمام شیوه‏های بیانی متنوعش، بر سبک ادبی کتاب الأیام طه‌حسین سایه افکنده است. اثرپذیری او از اسلوب و قالب‏های قرآنی، ابعاد گسترده‌ای دارد: استفاده از ساختارهای ترکیبی قرآن، کاربرد چندین اسلوب قرآنی در عبارات، به‌کار‌گیری واژگان و اصطلاحات قرآنی و اثرپذیری از فواصل موسیقایی آیات در پایان جملات، از جمله آن‌هاست. هنر او در این است که با ذهن سرشار از محفوظات قرآنی خود، شیوه‌ای نو و سهل و ممتنع در نگارش نثر معاصر عربی پدید آورده است. او توانست است با اقتباس از سبک قرآن کریم برخی از ساختارهای نحوی- زبانی را احیا نماید. ساختارهایی که نویسندگان معاصر عرب به کلی آن‌ها را به دست فراموشی سپرده‌اند. واژگان کلیدی: قرآن، طه حسین، الأیام، اثرپذیری، اسلوب   [1]- استاد گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی –کرمانشاه، (نویسنده مسئول): [e-mail]           [2]- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی- کرمانشاه:  [e-mail]   

کلیدواژه ها:

قرآن‌کریم ، طه حسین ، الأیام ، اثرپذیری ، بینامتنیت ، اسلوب