نقش واسطه‌ای فراشناخت اخلاقی در رابطه بین شخصیت و رفتارهای اخلاقی

زمینه: اخلاق و بروز رفتارهای اخلاقی، از جنبه های مهم سلامت فرد و جامعه است. بنابراین شناخت عوامل موثر بر بروز رفتارهای اخلاقی می تواند گامی در جهت افزایش رفتارهای اخلاقی و کاهش رفتارهای غیر اخلاقی باشد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه علی ابعاد شخصیت با رفتارهای اخلاقی از طریق واسطه‌گری فراشناخت اخلاقی انجام شد.  روش: روش پژوهش حاضر به صورت توصیفی- همبستگی است که به این منظور، 524 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاههای یاسوج با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. در این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات ازسه پرسشنامه شامل پرسشنامه پنج عامل شخصیت، مقیاس فراشناخت اخلاقی و سیاهه رفتار اخلاقی، استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها در این پژوهش با استفاده از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که، روان‌رنجوری و وظیفه‌گرایی و گشودگی به تجربه پیش‌بینی‌کننده معنادار فراشناخت اخلاقی و برون‌گرایی، توافق‌پذیری، روان‌رنجوری و وظیفه‌گرایی پیش‌بینی‌کننده معنادار رفتار اخلاقی بودند. مسیرهای غیرمستقیم از سه بعد شخصیت شامل گشودگی به تجربه، روان‌رنجوری و وظیفه‌گرایی به رفتارهای اخلاقی به واسطه فراشناخت اخلاقی، معنادار بود. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که ابعاد شخصیت با تأثیر بر فراشناخت اخلاقی می‌توانند منجر به بروز رفتارهای اخلاقی شوند

کلیدواژه ها:

Ethical behaviors ، Personality ، Ethical metacognition ، رفتارهای اخلاقی ، شخصیت ، فراشناخت اخلاقی