سازنده گرایی دیالکتیک بستر تحقق تربیت اخلاقی

زمینه: یکی از مسائلی که در فلسفه اخلاق مطرح است این است که معیار فعل اخلاقی چیست؟ به عبارتی در بین دانش آموزان مقطع متوسطه این سؤال مطرح است که معیار سنجش یک کار اخلاقی از یک کار عادی و غیراخلاقی چیست؟ تربیت اخلاقی از سختی و پیچیدگی خاصی برخوردار است و به لحاظ داشتن جنبه عاطفی و معنوی برخورد علمی صرف با آن چندان کارساز نیست. از سویی ناآگاهی دانش آموزان از مؤلفه‌های تربیت اخلاقی، می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری دررسیدن به کمال را متوجه آن‌ها نماید. اخلاق اختصاص به انسان دارد و در مفهومش نوعی قداست خوابیده است. متخصصان باید زمینه را برای نوجوانان و جوانان برای رسیدن به ملاک و معیار قداست، آماده کنند. خود نوجوان باید به این ملاک‌ها دست یابد. معلم با اتخاذ رویکرد سازنده گرایی اجتماعی یا دیالکتیک زمینه‌ی دست‌یابی نوجوانان را به ملاک‌های قداست در اخلاق فراهم می‌آورد. نتیجه‌گیری: برای رسیدن به ثبات در الگوهای رفتاری و ارزش‌های اخلاق اسلامی در نوجوانان، می‌بایست معلم به‌عنوان طراح آموزش اخلاق عمل کند. معلم با مبنا قرار دادن رویکرد سازنده گرایی دیالکتیک با فن‌هایی مانند آموزش در بافت اجتماعی، بحث گروهی، شاگردی شناختی، داربست بندی، منطقه‌ی تقریبی رشد اقدام به تربیت اخلاقی می‌نماید. درنهایت نیز معلم با تأکید بر نقش زبان در خود نظم دهی، زمینه‌ی دست‌یابی نوجوانان به ملاک‌های قداست در تربیت اخلاق اسلامی را فراهم خواهد ساخت

کلیدواژه ها:

Educational design ، Dialectic constructivism approach ، Ethical education ، طراحی آموزشی ، رویکرد سازنده گرایی دیالکتیکی ، تربیت اخلاقی