مقایسه اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت با فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پرخاشگری مادران و نشانه ‌های اختلال نافرمانی مقابله‌ای در کودکان

مقدمه: تعامل والدین با کـــودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ ای می‌ تواند باعث مشکلاتی در رابطه آنان با این کودکان شود و بر شدت نشانه‌ های اختلال بیفزاید. از این ‌رو این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت با فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پرخاشگری مادران و نشانه‌ های اختلال نافرمانی مقابله‌ ای در کودکان انجام شد. مواد و روش‌ ها: طرح پژوهش از نوع نیمه‌ آزمایشی و به‌ صورت پیش ‌آزمون-پس ‌آزمون- پیگیری با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دانش آموزان پایه اول، دوم و سوم ابتدایی با تشخیص اختلال نافرمانی مقابله ‌ای شهرکرد در سال 1397 بودند. نمونه موردمطالعه شامل 45 نفر از مادران بود که به‌ صورت نمونه ‌گیری هدفمند انتخاب و به‌ صورت تصادفی در سه گروه فرزندپروری مثبت، پذیرش و تعهد و یک گروه کنترل جایگزین شدند. از مقیاس درجه ‌بندی اختلال نافرمانی مقابله ‌ای و پرسش نامه پرخاشگری برای جمع‌ آوری داده ‌ها استفاده شد. داده ‌ها از طریق تحلیل کوواریانس تک ‌متغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی و نرم‌ افزار SPSS vol.22 مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفتند. یافته ‌های پژوهش: نتایج نشان داد که بین گروه فرزندپروری مثبت و درمان پذیرش و تعهد با گروه کنترل در مرحله پس ‌آزمون(P<0.05, F=27.40) و پیگیری(P<0.05, F=7.42) پرخاشگــری مادران و پس‌ آزمون(P<0.05, F=47.64) و پیگیری(P<0.05, F=33.88) نشانه‌ های اختلال تفاوت معناداری وجود دارد. هم چنین نتایج نشان داد که به‌ غیر از مرحله پس ‌آزمون پرخاشگری والدین، در سایر مراحل بین فرزندپروری مثبت با درمان پذیرش و تعهد تفاوت معناداری وجود ندارد. بحث و نتیجه‌ گیری: با توجه به یافته‌ های این پژوهش، فرزندپروری مثبت و فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد می ‌توانند در کاهش مشکلات مادران و کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ‌ای موثر واقع شوند.  

کلیدواژه ها:

Acceptance and commitment ، Aggression ، Oppositional defiant disorder ، Positive parenting ، فرزندپروری مثبت ، پذیرش و تعهد ، نافرمانی مقابله ‌ای ، پرخاشگری