نقشه راه به مثابه ابزاری برای برنامه ریزی منطقه ای علم و فناوری

هدف: یکی از پیامدهای جهانی‌شدن، ظهور اقتصادهای منطقه­ای قدرتمندی است که به لحاظ اقتصادی، تولید ناخالص آنها از کشورهای دیگر بیشتر است. ازاین‌رو مفهوم اقتصاد منطقه­ای، به مفهوم مهمی تبدیل شده است تا کشورها از طریق آن به برنامه­ریزی برای توسعه مناطق خود بپردازند. لذا پژوهش حاضر به دنبال معرفی نقشه راه به عنوان روشی مناسب برای برنامه­ریزی و توسعه منطقه­ای است. روش: مطالعه حاضر از نوع کیفی و مبتنی بر روش مطالعه موردی و تحلیل محتوای کیفی براساس تجربه منطقه ایلینوی در ایالت متحده آمریکا در ترسیم نقشه راه علم و فناوری به منظور برنامه‌ریزی منطقه­ای و استفاده از روش الگوبرداری برای ارائه روش پژوهشی مناسب در راستای آمایش مناسب علم و فناوری در سطح منطقه است. یافته­ها: مهم‌ترین یافته پژوهش، ارائه نقشه راه مناسب برای آمایش علم و فناوری منطقه­ای به منظور تدوین برنامه­های توسعه­ای منطقه­ای مناسب است. نتیجه­گیری: پژوهش حاضر با در نظر داشتن نبود روش مناسب برای اولویت­گذاری علم و فناوری در منطقه در ایران، به دنبال ارائه و معرفی روش مناسب است؛ ازاین‌رو در وهله اول با بررسی تجربه ایالت ایلینوی در اولویت­گذاری علم و فناوری منطقه­ای بر مبنای نقشه راه، به معرفی نقشه راه به مثابه ابزاری برای اولویت­گذاری علم و فناوری و ‌‌سیاست‌گذاری منطقه­ای پرداخته است تا با توجه به آن در مطالعات بعدی، بخش‌های دولتی بتوانند به تدوین برنامه­های توسعه­ای منطقه­ای مناسب و اجرایی همت گمارند.

کلیدواژه ها:

نقشه راه ، برنامه ریزی منطقه ای ، اولویت های علم و فناوری