آداب اخلاقی در تربیت معماران مبتنی بر الگوپذیری از استادکاران سنتی

اخلاق و به عبارتی پایبندی به اصول خاص، رمز جاودانگی یک اثر، علم و ... می باشد و شرط لازم برای دستیابی به الگویی مناسب برای معماری معاصر در جامعه اسلامی آموزش آداب اخلاقی می تواند باشد. از آنجاکه تاثیر انتقال ارزشهای اخلاقی به صورت غیرمستقیم بر جان متربی بیشتر از برنامه های درسی مدونشده است؛این پژوهش به بررسی الگوهایی که بتواند این مهم را محقق سازد، پرداخته است.آداب اخلاقی در تربیت غیر مستقیم شاگردان میتواند از طریق استادان و آثار معماری به دست آید که در این پژوهش از معماران و استادکاران سنتی به عنوان یک الگوی کامل از جامعه سنتی بهره برده شده است. از مؤلفه های اخلاق مورد پذیرش میتوان به صدق و راستگویی، توکل به خداوند، معتقد به کار و وجدان کاری داشتن، صبور بودن، نپذیرفتن غفلت، رعایت اندازه و تعادل، دوستدار طبیعت، مصلح اجتماعی، نظم و انضباط در کار ورفتار، تواضع، ابتکار عمل، ساده گرفتن کار، شهامت و شجاعت، سخاوت، محرم راز و .... اشاره کرد. پیشنهادمیشود برای استمرار این آداب اخلاقی و شاهد بودن نتایج آن به صورت عملی در جامعه، مسئله اخلاق به عنوان یکی از فاکتورهای گزینش اساتید در دانشگاه ها مدنظر قرار گیرد تا شاهد پرورش معماران با اخلاق در جامعه باشیم.

کلیدواژه ها:

معمار سنتی ، آداب اخلاق معماری ، تربیت ، اسوه.