اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر قلدری و تحریک پذیری هیجانی دانش آموزان مقطع متوسطه

پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر قلدري و تحریک پذیري هیجانی دانش آموزان مقطع متوسطه پرداخته است. این پژوهش با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماري شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه (دوره دوم) شهر قوچان در سال تحصیلی 98- 99 بود که از بین آنها، 30 نفر به روش نمونهگیري در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. پرسشنامه هاي تحریک پذیري هیجانی باس و پلومین (1984) و قلدري ایلی نویز (2001) در پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. داده ها بااستفاده از تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد و در کلیه تجزیه و تحلیل هاي آماري این پژوهش از نرم افزار SPSS-22 استفاده گردید. نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر قلدري و تحریک پذیري هیجانی دانش آموزان تاثیر دارد. براساس یافته هاي این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که درمان تعهد و پذیرش موجب کاهش تحریک پذیري هیجانی و قلدري دانش آموزان میشود و با توجه به میزان بالاي مشکلات رفتاري در دانش آموزان، از این درمان میتوان براي بهبود اختلال هاي رفتاري این گروه استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

تحریک پذیری هیجانی ، دانش آموزان مقطع متوسطه ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، قلدری