علیرضا کریمی - رییس ناحیه ۲ شهردار منطقه یک شهرداری شیراز

گردشگری به عنوان فعالیتی پویا و با ویژگی های بارز و منحصر به فرد، بخش مهمی از فعالیت های اقتصادی و تولیدی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه را به خود اختصاص داده است. توسعه به این صنعت موجب تنوع درامدها و کاهش ناهماهگی در اقتصاد می گردد و در کشورهای در حال توسعه به عنوان منبع جدید درآمدی در بخش های مالیاتی، جذب ارز و تقویت بنیان های اقتصادی تاثیر فراوان دارد. سیاست توسعه پایدار گردشگری رویکردی است که شهر با تاکید بر آن می تواند ضمن افزایش منافع، تاثیرات منفی را به حداقل کاهش دهد. هدف تحقیق بررسی اثرات اقتصادی، اجتماعی و محیطی گردشگری بر توسعه پایدار شهر شیراز از منظر ساکنان آن می باشد از نظر روش تحقیق حاضر اکتشافی و مبتنی بر روش توصیفی ـ تحلیلی است جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ایو برداشت های میدانی در قالب پرسشنامه انجام گرفته است جامعه آماری پژوهش شامل کارشناسانف مدیران ومسئولان اداره میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری استان فارس وشهرستان شیراز اداره محیط زیست، شهرداری، فرمانداری وصاحبان مشاغل وابسته به گردشگری (نظیر هتل داران، رستوران داران و گردانندگان و مسئولان داره مکان های جاذب توریست می باشد که بالغ بر 148 نفر کارشناس حوزه گردشگری شناسایی براساس فرمول کوکران 108 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه از نرم افزار spss و آزمون های آماری ضریب همبستگی ررگسیون و روش گام به گام استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد بین اقدامات و پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی گردشگری و اثرگذاری آن ها بر تسعه پایدار شهری که به روش گام به گام بصورت جداگانه محاسبه شد به ترتیب ضریب تاثیرگذاری 56.1 و 72.3 و 65.1 برقرار است. بنابراین یکی از وظایف مهم برنامه ریزان توسعه، ارزیابی سطح پایداری در راستای توسعه پایداراست به طوری که با استفاده از این ارزیابی و شناختف زمینه های توسعه پایداری شهرها و مناطق پیرامونی را فراهم آورد.

گردشگری، گردشگری شهری، توسعه پایدار، شیراز