ارزیابی جایگاه امنیت در محیط های شهری

امنیّت یکی از مهم ترین مؤلّفه های شهر اسلامی و تضمین کنندة انسجام و پکیارچگی شهر است. در دو دهة اخیر گفتمان قدرت مندی در زمینة فضای عمومی شهری و نقش امنیّت شهری به ویژه برای گروه های آسیب پذیر همچون زنان و کودکان گسترش یافته و مناسب سازی فضاهای شهری برای زنان به عنوان یکی از مهم ترین محورهای مدیریّت شهری مورد توجّه قرار گرفته است. احساس امنیت در فضاهای شهری یکی از شاخص های کیفیت فضا محسوب می شود و به رغم آنکه مسأله فضای امن شهری در هر جامعه یک مسأله پیچیده و دارای ابعاد متنوع و متعدد اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است. ولی در تأمین این نیاز نمی بایست از نقش و تأثیر عوامل محیطی و کالبدی( فضایی ) غافل شد.فضای عمومی شهر، صحن نمایش زندگی روزمره مردم است و در تقابل با فضای زندگی خصوصی تعریف می شود . اهمیت فضای عمومی به علت نقشی است که در توسعه جامعه دموکراتیک بازی می کند؛ به عبارتی چنانچه دسترسی برابر به عرصه عمومی برای هم جامعه فراهم شود، تهدید، تمایز و جدایی اجتماعی کاهش می یابد و تنوع فرهنگی شکل یافته، می تواند فضای عمومی را تبدیل به مکانی نماید که افراد و گروه های مختل بتوانند در اجرای قوانین خود گزیده، مشارکت کنند. لذا اولین گام برای دستیابی به عرصه عمومی که ضامن تحقق جامعه مدنی است، تشویق مردم به حضور در فضای عمومی و یا فراهم نمودن دسترسی برابر هم افراد و گروه ها به آن است.حال با توجه به اهمیت موضوع امنیت در فضاها و محیط های شهری، در این پژوهش این مسئله مطرح می شود که کالبد شهر و کاربری های موجود در آن در کنار سایر عوامل، نقشی مهم در میزان احساس امنیت شهروندان در یک فضای شهری ایفا می نماید. روش تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی بر مبنای مطالعات اسنادی و کتابخانه ای می باشد.