پژمان شهریاری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه شهرکرد، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، گروه شیلات و محیط زیست.
فرزانه نیکوخواه - استادیار، دانشگاه شهرکرد، دانشکده منابعطبیعی و علوم زمین، گروه شیلات و محیط زیست.
روح اله رحیمی - دانشیار، دانشگاه شهرکرد، دانشکده منابعطبیعی و علوم زمین، گروه شیلات و محیط زیست
شفیق شفیعی - استادیار، دانشگاه شهرکرد، دانشکده دامپزشکی،گروه دامپزشکی

با پیشرفت علم و توسعه سریع پرورش ماهی و همچنین افزایش تقاضا برای ماهی و دیگر آبزیان باعث شده برای بیشتر افزایش تولیدات، آبزی پروری به سمت تولیدات متراکم و نیمه متراکم برود که این خود عاملی است برای افزایش استرس در ماهی و درنتیجه خطر ابتلا به بیماری را تشدید میکند. تابه حال استفاده از داروهای شیمیایی برای پیشگیری و درمان به طور گسترده ای افزایش یافته است ولی استفاده از داروهای شیمیایی باعث بروز اثرات منفی متعدد بر محیط زیست (ایجاد سویه های مقاوم باکتری) اسلامت انسان (تجمع در بافتها) میشود. ازاین رو مدیریت در آبزی پروری باید بر اساس روشهای دوست دار محیط زیست پایدار انجام گیرد. گزارش شده است که محصولات گیاهی تحریک کننده اشتها و افزایش وزن هستند، تحریک کننده ایمنی عمل میکنند و دارای اثرت ضد باکتریایی و ضد عامل بیماریزایی در آبزیان هستند؛ که به علت فعالیت مولکولهایی مثل آلکوئیدها، تریپنوئیدها،ساپونین ها و فلانوئیدها میباشد. در طی سالهای اخیر استفاده از گیاهان دارویی به عنوان ترکیبات محرک و تقویت کننده سیستم ایمنی ماهی ها موردتوجه قرارگرفته است، اما اطلاعات موجود در این زمینه بسیار محدوداست.

آبزی پروری، سیستم ایمنی، محرک ایمنی، گیاهان دارویی، گیاه سلمک