پیش بینی تعهد زناشویی بر اساس نیازهای بنیادین روان شناختی و صمیمیت با واسطه گری تمایزیافتگی خود

هدف: هدف پژوهش پیش بینی تعهد زناشویی بر اساس نیازهای بنیادین روان شناختی و صمیمیت با واسطه گری تمایزیافتگی خود بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری زنان و مردان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روانشناختی شهر تهران در سال ۱۳۹۷ بهتعداد ۸۹۰۰ نفر بود. از میان آنها به روش نمونه گیری تصادفی، از منطقه ۲ آوای رهایی، پندار نیک، وارش، فهم و رایا، از منطقه ۵ تفکر، بهار زندگی، راه نور، آرامش و صادقیه، از منطقه ۷ مهرداد، راه نو، کاوش نوین، رهایی و ایران اندیش، از منطقه ۱۲ رفاه، نورسعادت، حمایت، فصل نو و همراهان و هستی و از منطقه ۱۶، ۴۰۳ امیدنو، بعثت، حامی و معراج، ۲۴۸ زن و ۱۵۵ مرد متاهل طبق نظر کلاین ( ۲۰۱۶ ) با توجه به نسبت ۱۰ تا ۲۰ آزمودنی به ازای هر متغیر و احتمال ریزش نمونه، انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه تعهد زناشویی ساخته آدامز و جونز ( ۱۹۹۷ )، ارضای نیازهای بنیادین عمومی گنیه ( ۲۰۰۳ )، صمیمیت واکر و تامپسون ۱۹۸۳ و تمایزیافتگی خود اسکورن و اسمیت ( ۲۰۰۳ ) بود. پس از حذف ۲ پرسشنامه مخدوش و ۱ داده پرت، برای تحلیل داده ها از روش الگویابی معادله های ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین صمیمیت و تعهد زناشویی ضریب مسیر کل (P=۰/۰۰۱, β=۰/۰۲۷) و ضریب مسیر غیرمستقیم (P=۰/۰۰۲, β=۰/۱۲۶) مثبت است و بین نیازهای بنیادین روانشناختی و تعهد زناشویی ضریب مسیر کل (P=۰/۰۰۱, β=۰/۰۸۷) و ضریب مسیر غیرمستقیم (P=۰/۰۰۱, β=۰/۱۸۶) نیز مثبت است. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود در مراکز مشاوره و روانشناختی آموزش هایی را جهت نحوه ارضای نیازهای بنیادین همسر و افزایش صمیمیت زناشویی به افرا متاهل ارایه و نیز بر سنجش سطح تمایزیافتگی زوج ها و ترمیم آن تمرکز کنند.