روش های نوین در تعیین بهترین راهکارهای مدیریتی در مدیریت سیلاب شهر تهران (مطالعه موردی: منطقه ۱۸)

افزایش شهرنشینی، کاهش سطوح نفوذپذیر بر اثر تغییر کاربری اراضی و ورود زباله های شهری و فاضلاب ها منجر به پدیده آب گرفتگی معابر، می گردد. بهترین راهکارهای مدیریتی (BMPs) یکی از راه های نوین و موثر مدیریت کمی و کیفی رواناب شهری در حال حاضر در جهان هستند. در این تحقیق بدلیل بافت فرسوده کشاورزی، صنعتی و مسکونی محدوده منطقه ۱۸ تهران وعدم اجرای شبکه فاضلاب شهری و مشکلات بیشمار، تکنیک های نوین جهت هدایت رواناب سطحی در این محدوده مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور BMP ۹ تعریف شد و بر اساس ترکیب تمام حالت های ممکن در استفاده از این BMP ۹ (۵۱۱ حالت) ایجاد شده است. گزینه هایی که موجب بدتر شدن وضعیت در یکی از شاخص های ارتقا فرهنگ، زیبایی و یا با سهولت اجرا پایین تر از حد متوسط بوده اند حذف شده و سناریوهای برتر انتخاب شده اند. با مدل سازی سناریوهای برتر در مدل SWMM شاخص بهبود کیفیت رواناب برای هرکدام از گزینه ها به دست آمد و در انتها با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP رتبه هرگزینه به دست آمد. بهترین راهکار مربوط به سناریو A۳۷۳ است. این سناریو شامل احداث دیوار حایل فلاورباکس، حوضچه کنترل سیلاب، تفرجگاه، جوی باغچه و آسفالت متخلخل است. همچنین BMP احداث چاه جذبی تاثیر کمی در کاهش دبی پیک سیلاب ۱۰ ساله را داراست.

کلیدواژه ها:

مدل SWMM ، فرایند تحلیل سلسه مراتبی AHP ، سیلاب شهری ، بهترین راهکار مدیریتی (BMP)